BEYZA ALKOÇ - BUL BENİ
"Baran dergiyi eski sevgilisine devretmek istiyordu. Alt sınıftan bir kız."
Musa Erman söylediğime şaşırırken Aziz Ata'nın bakışları da çok farklı değildi.
"Sen de bunu istemedin çünkü.." diye söze girdi Musa Hoca, "Onu kıskandın?"
"Yemin ederim öyle bir mesele değildi bu.." dedim ve
"Bakın durum aslında şöyle..." diyerek açıklamaya çalıştm,
"Size söylediğim gibi, Baran bana aşıktı. Ve sanırım kendince benim onu kıskanmam için bir şeyler yapmak istiyordu. Bu sebeple dergiyi bir alt sınıfımızda olan eski kız
arkadaşına devretmek istiyordu fakat kızın o dergiyi çekip çevirebilecek bir niteliği yoktu. Beni kıskandırmak için onca yıllık emeğimizi saçma sapan birine devretmek istemesine
kızmıştım sadece. Benim istediğim şey dergiyi nitelikli birilerine devretmekti.
"İsmi neydi kızın?" diye sordu Musa Hoca bir yandan not alırken.
"Rana." dedim, "Rana Günolan."
1. BÖLÜM
SAİD NURSÎ, NUR RİSALELERİ VE İLİM
1.1. SAİD NURSÎ’NİN TAHSİL HAYATI
Risale-i Nur müellifinin tahsil hayatı üç aydan başka mevcut olmadığı halde
(...)10
Evet o zât (Said Nursî) daha hal-i sabavette iken ve hiç tahsil yapmadan
zevahiri kurtarmak üzere üç aylık bir tahsil müddeti içinde ulûm-u evvelîn ve âhîrine
ve ledünniyat ve
Saat 03.35 koca bir ağrı ve davul gibi şiş bir damak. Evde benden başka sadece bir şey olsa çok da yardıma koşmayacak biri var. Bir de kedim o da zaten :)
bugün dişcideydim benim için acı ama okuyanlar için aman disci mi abartma denilecek durum için. Stresli bir dönemden mi geçiyorsun dedi. Stres bir dönem ve içinden mi geçiliyor ben onu genel
Hayatımda gördüğüm en saçma hastalık. Covidden bile saçma. Bir yanda mide bulantısı, baş ağrısı, diğer yanda sürekli burun kanaması, halsizlik, günde 4 defa çıkıp inen ateş, 5 defa nefes darlığı... Boğaz ağrısı hiç geçmiyor zaten. Tüm bunlar aynı anda.
Öldürmüyor ama süründürüyor denilen şey bu olsa gerek.
Yatsam o kadar kötü değilim kalksam o kadar iyi değilim, abuk subuk bişey.
1buçuk hafta arayla da tekrarlıyor.
Yeter ama yani.
Elhamdülillah
Uğraşmaktan kendi hayatımızın güzelliğini kaçırdığımız her şey ne kadar da saçma.
Yorgun bir gün geçti ama sadece bedenen. Ruhen iyi hissettiren bedeni bir yorgunluğum var. Çok mutluyum hayatıma girip çıkan her şeyden.
Ultra saçma bir soruya cevap
yazıyorum yazıyorum siliniyor, o yüzden kısaca açıklayacağım. Zaman yaratılmıştır. Yani başı ve sonu vardır. İnsanın zamanı anne rahmine düştüğü zaman ile ölümü arasındadır. Hücrelerin yenilenmesi, büyümek, öğrenmek her şey zaman ister. (Kıyamet de zamanın bitişidir) Bu zamanı yaratan yüce Allah( c.c) dır. Bir varlığın aciz olmaması için o acizliği kendinde barındırmaması gerekir. Zaman da bu şekildedir zaman yaratılmadan önce Allah olduğu için yaratılma sürecine girmemiş çünkü süre dediğimiz şey yoktu. Zamanın olmadığında vardı.Allah zamandan ve mekandan münezzehtir demek bu demektir.
Bu not aileme
Ben öldükten sonra ağlamayın. Yaşarken sevmediniz ,gözyaşlarınıza ihtiyacım yok.Ama siz benden önce hayata veda edersiniz ben ağlarım,çünkü karşılıksız seviyorum
Belkide sevmek için uğraştınız , suçlamıyorum sizi.
Ama hayatıma hiç iyi izler bırakmadınız.
En son ne zaman sarıldık hatırlamıyorum bile.
Aramızda hiç güçlü bir Sevgi olmadı
Sadece zorunlu olarak baktınız.
Çünkü zaten hayatta size hiç iyi davranmamişti.
Bu hayat adil olsaydı zaten bende herkes gibi sadece aşk acısı çekerdim
Ama aşk bunlar yanında zavallı gibi kalır.
Öyle biride yok zaten.
Ama anne yinede güçlüydün onca söz hakaret yine ayakta kaldıın.
Kendimi de seviyorum, güçlüyüm.
İyi dayandım.
Dünya adaletsiz ne yapsak boş
Ölmeden önce ateist olup çıkmaktan korkuyorum.Her şey çok saçma düzen filan yok.
Toplumun insanı çürüten bir şey olması ne kadar saçma.
YAZMAK İÇİN
Bu akşam ben
Yazmak için yazacağım sadece
İyi insanlardan biri olduğum için
Ya da bir amaç uğruna değil
Siyah, beyaz, alev rengi
Ya da içimden geldiği gibi değil
Günahlarımdan kurtulmak
Geçmişi unutmak için hiç değil
O kadar saçma bir döngüye girdi ki her şey nereye baksam senden bir şeyler karşıma çıkıyor. Geçti artik, bitti diyorum, unuttum onu ama hayat seni bana hatirlatmak icin her seyi yapiyor gibi. Herhangi birinin storisinde senin bana attığın şarkıya denk geliyorum, senin yeni aldım diye anlattığın takımın aynısını başkasında görüyorum, yanımdan geçen biri senin isminle başkanısını çağırıyor, yemekhanede yemek yerken güzel köylü dizisi oynuyor yine bana seni hatırlatıyor. Düşünüyorum artık izi geçmeye başlamışken çoğu şeyin, neden yeniden bunları fark ediyorum? Neden geride kalmıyor? Neden o şarkıyı duyunca canım acıyor ki. Olması gereken bu muydu? Bunları hak ettim mi? Nedenler, nasıllar kafamda o kadar uçuşuyor ki? Ne yapacağımı hiç bilmiyorum... Şu an yaptığım ise 'Daha Gidecek Yolumuz Var' şarkısını açıp uzun uzun dinlemek.