"Evet, hayatım. Sadece... Annemin bana bunları anlatamayacağını hissettiğini düşünmek beni üzdü." Burnunu çekti. "Onu çok özlüyorum. Hâlâ burada olmasını ve ona sorabilmeyi isterdim."
Sayfa 516 - Canım Beattie'm, acılarını kızınla paylaşamamış olman beni o kadar yaralıyor kiKitabı okudu
Garip bir hissi arzuluyorum şu an. 18-19 yaşlarımda hissettiğim bir hissi. Sabahın 4.30'unda bütün şehir uyurken, şehrin sokaklarını sadece köpekler ve sarhoşlar esir almışken şehre indiğim, otogardan, gözlerini ovuşturan bir taksicinin taksisiyle evime varmaya çalıştığım, elimdeki bavulların ağırlıklarını son bir "neredeyse evdeyim" gayretiyle taşıdığım, uykusuzluktan berraklaşmış bir bilinç ama batmaya başlamış gözlerin mahmurluğuyla evime ulaşmaya çalıştığım o his. Öğrenciyken en çok sevdiğim hislerden birisi buydu. Mahalleden geçen tek tük taksilerin içinde kimlerin olduğunu düşünmek huzur verirdi garip bir şekilde. Tüm bu yorgunlukla eve varıp, vücudumu bir tuğla gibi yatağa bıraktığım, deliksiz uykuya dalacağım o son 1-2 dakikayı özlüyorum bu gece. Anlamsız, gereksiz bir romantiklik mi benimki, yoksa zamanın karşısında topyekûn silahsız olmak zorunda olduğumuz için sessiz bir başkaldırı mı? Bilmiyorum. Sadece; özledim işte.
Çok üzücü :c Şiirin tamamını okumanızı tavsiye ediyorum
Adı Güher'di*
Kim olduğum önemli değil,
İçinizden biriyim.
Sizlere Güher’in,
Solan bir menekşenin hikayesini anlatacağım…
Parmakları ince inceydi Güher’in,
Sayfa 81
- geriye pişmanlık ya da özlemle bakmıyor musun?
+ sadece acı, bazen böyle hissediyorum. melankoli. bazı insanları özlüyorum ve bu nostalji değil, melankoli.
-Agnés Varda
3.4.24
biz; biz olamazmışız…
aylardır görmemiştim
ve bugün 3-5 metre ötemdeydi, ayrı ayrı arabalarda oturduk ve 3-5 dakika sadece
….
6 saat geçti üstünden,
7 saat önce nasıl özlediysem
şimdi de aynı,
hatta belki daha da sert özlüyorum…
Olamazmış bizden: biz
ben böyle özlerken…
"Neyim ben?" diye sordum kendime orada otururken .Tanrı 'nın şakalarından biri sadece !
Hayatım şekilsiz , amaçsız , değersiz görünüyordu. Büyüdükçe etrafımda oluşan duvarların arasına hapsolmuştum. Özgür olmayı çok özlüyorum .Zincirlerimden kurtulup kaçmak için can atıyordum.
Sayfa 92Kitabı okudu
Oysa kadınlar âleminde bir noktaydım sadece onun için. Bir durak. Bir kıyı. Bana uğramış, soluklanmış, iyileşmiş, yüzüne gözüne renk gelmiş, tekrar gücünü toplamış ve yola çıkmaya hazırdı. Birazdan hesabı isteyecek, kalkacaktı masadan. Masalardan hızla kalkan bir adamdı o. Arkasından bakıp sesini çıkartamayacak olandım bense. “Kal” demeyecektim. “Kal” diyemeyen kadınlardandım ben de. O, “Gel” derse koşardım. Ama demeyecekti bu sefer. Boğazıma balık kılçığı gibi takılıp kalan “Seni özlüyorum” cümlesi yutkundukça canımı yakacaktı. Bir daha göremeyecektim onu. Bir daha uyumayacaktı yanımda. Bir daha kâbuslardan sıçrayıp da uykulu elimi uzatıp bulmayacaktım onunkini ılık yorganın altında. Bendeki kitaplarını ne zaman, nasıl verecektim? Diş fırçasını çöpe mi atacaktım? Buzdolabının üzerine yazıp bıraktığı notu yırtacak mıydım, yoksa şahsi kalp kırıklıkları tarihimin nadide parçalarından biri olarak, her taşınmada başıma bela olan hatıra kutularından birine mi saklayacaktım? Nasıl olacaktı her şey?
İnan ki kafam kaldırmıyor ve çok yorgunum sadece bazen çok fazla uykusuz kalmaktan çok üşüyorum karşımda görmek istediğim karşıma otursun isterim ben, arkadaşlarımı seviyorum ve annemi özlüyorum.
“Umurum da çünkü eskiden koşu partneriydik,” dedim haşin bir sesle. “ Arkadaştık. Ama artık değiliz. Ve senin bunu hiç...”
Sustum. Çünkü ağzımdan çıkanların hiçbiri doğru değildi. Korku ve savunma içgüdüsüyle ürettiğim bahanelerdi sadece. Ona söylemek istediklerim çok farklıydı.
Ve bir an önce söylemeliydim.
“Aslında, bu söylediklerimi unut. Gerçek şu ki... senden hoşlanıyorum, Violet. Kahretsin, hem de çok hoşlanıyorum . Ve seni özlüyorum.”
Bir şeyi özlüyorum . Tam boğazıma takılı duruyor. İnsan önceden vakit geçirdiği veya sahip olduğu şeyleri özler ya hani. Ben işte daha hiç karşılaşmadığım bir şeyi özlüyorum. Hiç vakit geçirmediğim, tanımadığım bir şeyi. Anlam vermeden sadece özlemek. Neyi özlediğini bilmeden.
Birisine sürekli kendimi anlatmak istiyorum. Onunla güzel yanımı paylaşmak istiyorum, en güzel yanlarımı ona göstermek istiyorum. Sadece bu kötü yaşantımdan uzaklaşıp birisine odaklanmak istiyorum. Çünkü kimse üzemez beni. Çünkü bir şeyler geliyor aklıma. Tatlı mesajları, gülümsediğim zamanlar...
Mutluluktan uyuyamadığım geceler bile oluyor, çok
Kucuk bir hatirlatma
Merhabalar. Umarim iyisinizdir. Hesabima baktim takipci sayim azalmis, etkilesim yok vs. Bunlarin benim icin bir onemi yok gercegi soylemek gerekirse. Bazen eskileri mi ozluyorum bilmem ama eski tadi vermiyor gercekten. Sadece burada kendi dusuncelerimi, kaybolmamasi icin alintilarimi, okurken hissettiklerimi paylasiyorum. Zaten aktif olmaya pek zamanim bile olmuyor universite yuzunden. O sebepden beni yanlis anlamiyorsunuz umarim. Yanlis anliyorsaniz da caniniz sag olsun, ben bi kendimi anlatmis olayim en azindan. Sonra Can bana neden begeni atmiyor, veya mesajlarima neden cevap vermiyor demeyiniz. Saygilar, sevgiler(bilgisayarda yazdigim icin yazim hatasi olabilir. Kusura bakmayin)😊