insanlığımı yitirirken* sizce de müthiş bir kitap ismi değil mi ?
japon edebiyatına dair okuduğum ilk kitap olduğunu belirteyim.
karamsar, kasvetli ya da ruhun hezeyanlarından bahsesen ne varsa severim. kitap da tam olarak böyle, ismi gibi. insanlığını yitirdiğini düşünen birinin serüvenini ele alıyor. daha dikkat çekici olan ise yazar bu kitabı yazdiktan sonra intihar ediyor ve yakınları bu kitabinda kendisinden bahsettiğini iddia ediyor. aslında hepimize göz kırpıyor satır aralarında, evet bu ben işte deyip kitapla konuştuğum birçok kısım vardı. mesela şöyle bir kısmın altını çizmişim:
sadece sabahtan aksama kadar ikinci katın beş metrekarelik odasında tıkılı halde eski dergileri okuyup aptalca bir şekilde yaşıyordum. intihar edecek enerjimi dahi kaybetmiştim.
tarih, 3 ekim 2023
not ( hayat bazen böyledir)
işte böyle bir sayfa karışık, muğlak, müphem bütünüyle kara noktaları olan dönemlerimiz oluyor ve kitap bu durumlara özenle değiniyor.
tanrı ile diyalogları ayrıca değerlendirilmeye değer,
tanrıya soruyorum, güvenmek bir suç mudur ?
evet sayın tanrı beni ve intihar etmiş yazarımızı aydınlatırsan seviniriz :d
bir diğer soru hepimize, bazı kavramların karşılarını aradıkları bir bölüm var ve iş dönüp şuraya variyor;
ciçeğin karşı... bu dünyada en çiçek olmayan şey nedir ?
ben cevap olarak gayriahlakilik demişim, varın siz de cevabınızı düsünün.
sevgili okur ben kitapla birlikte yine şuraya vardım ki mütemadiyen buradaydım: her şey geçip gidiyor ve biz anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığı altında eziliyoruz.
sevgiyle..
