Şairler yaşayamadıklarını yazarlar
Ama o yazılacak olanı yaşarlarsa susarlar
"Dünyayı Anneler, şairler ve öğretmenler yönetseydi, kimseler sızlanmazdı."
/Charlie Chaplin/
"pencereden kar geliyor"
... gece gece şairler ve pencereleri...
''Bir pencere, bakmaya
Bir pencere, duymaya
Bir pencere, yeryüzünün yüreğine ulaşan tıpkı bir kuyu gibi''
(furuğ ferruhzad)
Dünyayı anneler, şairler ve öğretmenler yönetseydi,
kimseler sızlanmazdı!
__Charlie Chaplin
A. Gölpınarlı'nın yayımladığı rubailer en eski ve en inanılır kaynaklardan alınmadır. Bununla beraber bunlardan hangileri Hayyam'ın, hangileri Hayyamca başkalarının, kesin olarak söylenemez. Ne var ki Hayyam, o kadar herkesten başka, o kadar kendi olmuş ki onun adına ancak onun söyleyebileceği sözler söylenmiş. Bu arada birçok şairler kendilerinin söylemekten çekindikleri, yahut kendi adlarıyla inandırıcı olmaz sandıkları şeyleri Hayyam'a söyletmiş, Hayyam'ın ağzıyla kendi içlerini dökmüş olabilirler. Böylece Hayyam bir çok dereleri içip büyüyen, pembe üstüne pembe gele gele kızıllaşmış bir ırmak olmuş. Hemen bütün peygamberlerin başına gelen de bu değil mi? Sözlerini kendi yazmamış, hangi peygamberlerin sözlerine kimsenin bir şeyler katmadığını ileri sürülebilir? Biz daha dün ölen Atatürk'e bile neler söyletmiyoruz bugün.
Sabahattin EyüboğluKitabı okudu
Nazım Hikmet daha yıllar öncesinden umudun insanda olduğunu söylemişti Umut şiirinin sonunda . Evet belki umut insanda ama maalesef kırıntıları kaldı. Yine de umut hiçbir zaman ölmez başkaları öldürmek istese de her şeyi öldürürler ama umudu öldüremezler. Şairler ,yazarlar düşünce adamları da ölmez ,ölümsüz insanlardır. İyiki doğdun Nazım Hikmet üstad.
Kötü şairler bile ölümü severler.
En iyi oyun, oynadığınızı farketmediğiniz oyundur.
Klasik şairler, eski sanata ve "sanat için sanat"a taraftar olan sanatçılar, sanatı toplumun maddi hizmetine verirsek, sanatı aşağı düşürmüş oluruz diyorlar. Bunlar ya anlamıyorlar ya da bir tür safsataya sarılıyorlar. Çünkü sanatı toplumun hizmetine vermek, "değer"i "fayda"ya dönüştürmek değildir; burada fayda ve menfaat, toplum içindir, birey için değil. Bunun bizzat kendisi "değer"dir.
Sayfa 124
