Behice'nin Yarım Kalan İşleri...
Sinem Sal'ın kaleminden okuduğum 2. kitap ve yine beğenerek okudum.
Hangimiz tamamlamayı çok istediğimiz işlerle doldurmuyoruz ki hayatımızı.
Behice de yapmak isteyip de yapamadığı belki mümkün görmediği işleri yazıyor kağıda ve bir Hıdırellez günü gül ağacının altına saklıyor. Ta ki kızı Ayşe Püren üstünden atlayacağı ateşi yakana kadar.
"Dün gece sabaha karşı annem öldü. Mutsuzluktan değil ama mutsuz öldü."
Kimin içine işlemez ki şu cümle. Hele annesi ölenlerin yüreğini dağlayıp geçmez mi? Benimkini de dağladı.
Var mıydı benim annemin de yarım kalan işleri, yaşayamadığı düşleri...
Kimse yaşayamadıklarını emanet bırakmasın, yaşasın, yaşamayı ama kendi hayatlarını yaşamayı emanet bıraksın kendi çocuklarına.
Kitap başladığı yoğun duygusallığı sonuna kadar devam ettirmiyor, aralarda hafiflese de kadın kadını anlıyor, satır aralarında başka kadınların hayatlarına dokunuyor.
Okuyalım mı derseniz, okuyun gitsin derim.
