Kendini o kadar konuşmaya vermiştı ki ,sanki yıllardır ruhu çöllerde susuz kalmıştı.
Sonra çölün ortasında yerden fışkıran buz gibi billur bir suya kavuşmuştu.

22 kasım
tanrıya onu bana bağışlaması için dua edemiyorum ama yine de sanki o bana aitmiş gibi geliyor. tanrıya onu bana vermesi için dua edemiyorum çünkü o bir başkasına ait
O benim için kutsal. Onun yanında bütün basit arzular susuyor. Onun yanındayken, bana ne olduğunu bilmiyorum; sanki ruhum kabından taşıyor ve bütün sinirlerimi istila ediyor...