Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
bu sabah okumaya başladım, üstelik elimde okumakta olduğum 2 kitap varken 3.ye başlamış oldum.. bitirdim kitabı, bu sefer elimde kalemle başa döndüm bir daha okudum çize çize... çizdiğim yerlerse hep kendime yakıştırdığım satırlar olmuş, sonra fark ettim.
benim için asıl anlamı; o kadar uzun süre okunacaklar listemde durdu ama okuduğum bu zaman, işte bu kitap için, benim ruh halim için doğru zamandı...
"dünyanın tüm acılarını kendi acısıymış gibi yaşayan kadınlar"ın duygusallığına göre bir kitap, varoluşsal sancılara sahip, yok yere acı çeken, aslına bakarsan böyle yaşıyor olmaktan da bir nebze zevk alan kadınlar için.
bana çok iyi geldi. kendi dertlerime ortak ettim, paylaştım. evet dedim mesela, bu cümle benim şu anımı anlatıyor. evet dedim bu kadın beni anlıyor, ben daha küçücük çocukken, sanki benim şimdiki halimi görmüş de yazmış bu satırları...
ve evet:
"bütün serotonin geri alım inhibitörleri birleşseler geri alamazlar çünkü
hayra yorulmuş bir rüya kadar sevinen hayatı"
ve benim gibi birçok kadının kendini bulacağı o minicik satırlar:
güzin ablası kitaplar olan bir kızdım
içim sıkılmasa o kadar
tek bir satır bile okumazdım.
okumanızı tavsiye ediyorum. ancak okumak için acele etmeyin, en doğru zamanda bu kitap gelip sizi bulacak... buna inanıyorum.
496 syf.
10/10 puan verdi
Çiftlik içerisinde geçen kitaplara özel bir düşkünlüğüm var. Bu kitapta Amerika kolonilerine yerleşmiş, kendi kendilerini ancak geçindirebilecek güce sahip bir aileyi anlatıyor. Zamanın şartları ve yaşam biçimi çok iyi verilmiş. Genel anlamda beğendiğim bir kitap oldu. Hatta yazarın diğer kitaplarını merak etmeye değecek kadar...
Kitap çok olaydı.
456 syf.
6/10 puan verdi
Dönem kitapları okumayı çok seviyorum. Hikaye vasat bile olsa, geçmişte gerek çevrenin gerek insan yaşantısının nasıl olduğunun anlatıldığı kitapları beğenirim. Bu kitapta İkinci Dünya Savaşı sırasında biri savaşmak, diğeri de savaştan kaçmak zorunda olan bir çifti anlatıyor. O dönemde yaşanabilecek günlük hayatı ve zorluklarını yazar iyi yansıtabilmiş. Karakterlerin insansı yanlarını ve zayıflıklarını görebiliyorsunuz. Ancak ben bu kitabı sevemedim. Hikayesini de karakterleri de benimseyemedim. Olayları anlatış biçimi ilgi çekici bile olsa (hem günümüzü hem de geçmişte yaşananları bölüm bölüm veriyor) kitap beni tatmin etmedi. Sonlara doğru okuyucuyu şaşırtmaya yönelik bir hamle yapmış ama bana göre olmamış. Hikaye ya da yazarın kalemi bana yeterince duygu yansıtamadı. Sanki hikayenin ruhu eksik gibi hissettim.
14 Temmuz 2016 Perşembe. Bu tarihi bir yana not ediyorum, çünkü bugün, bu yaşımda hem de, yani çok geç kalmış olarak, Çehov'la tanıştım. Bunca senedir, defalarca tavsiye edilmesine, benim de içten içe iyi bir yazar olduğunu doğrudan kabul etmeme rağmen okumamıştım işte...ama bugün...bugün, 40 senelik mahallemizi hep beraber, zenginler otursun
Ailesini yitiren ve yalnız kalan üç kardeş. Beril en büyükleri olarak kardeşlerini büyütmüş ve özellikle en küçük kardeş Serkan’a aşırı bağlı bir abla…
Koruma içgüdüsü ve sevgisi zamanla saplantılı ve hastalıklı bir hale dönüşmüş. Ve farkında olmadan iki kardeşinin de hayatlarını mahveden bir abla…
Sadece kardeşlerinin de değil, kendi hayatı dâhil, etrafındaki insanların da hayatını derinden etkilemiş…
Bunların sonucunda gelişen olaylar…
Sevgi ve saplantının karıştırılmaması gerektiğini güzel anlatıyor kitap da ki hikaye…
Bir çırpıda bitiverdi :) sanki daha yeni okumaya başlamışım gibi, sürükleyici idi.
Sevgili Pınar Çağlıner kaleminize – yüreğinize sağlık…
Kitabı okumaya işe giderken metroda başlamıştım ve o yolculuğun bitmesini hiç istemedim. Kitap beni öyle bir içine aldı ki, ben onunla o benimle bir bütün olduk. Kitabın başlangıcı da benim gibi yolculukla başladığı için midir bilmiyorum ama sanki o otobüsteki kişi bendim. Yazarın gerçekten olağanüstü etkileyici ve şaşırtıcı tasvirleri ile
“Delifişek” Şeker Portakalı kitabının son serisi diyebileceğimiz bir eser. Aslında kitap bende Şeker Portakalından daha derin duygular çağrıştırdı. Çünkü üniversite yıllarımız. Sene 2013… “Çocuk Edebiyatı” diye bir dersimiz var. Bu dersi işleyen hocamızda gayet birikimli bir insandı. Ders içinde Dünya ve Türkiye’de Çocuk edebiyatı üzerine yazılmış
Kitabı en sonunda bitirdim. İlk bölüm inceleme, ikinci bölüm ise bir öyküdür. Keyifli okumalar dilerim.
İlk Bölüm:
Maksim Gorki’nin bir eseri daha biter ve böylelikle onun gönlümde yükselişi tüm hızıyla devam eder. Bilemiyorum… Okuyacağım sürüyle kitap, tanışacağım onca yazar olacaktır lakin mümkün müdür? Gorki’nin samimiyetini, çocuksu ruhunu,
Tarık Tufan'ı okumaya ilk Şanzelize Düğün Salonu ile başladığım için galiba çıtayı yükselttim, bu kitap beni teğet geçti gibi...
Kitap güzel ama sanki oturmamış, olmamış. Roman gibi gelmedi bana yani keşke kurguya hiç girmeseydi de baştaki gibi deneme yoluyla devam etseydi ya da denemeye girmeseydi roman olarak devam etseydi diye düşündüm okurken. Biçem güzel kurgu kırılmış.
Sanki yazar romanı kurgularken kendi hayatı ile ilgili duyguları coşmuş da unutmamak için aralara eklemiş gibi hissettim. Mesela; sevgilisi terk etmiş... Çünkü karakterin terk edilme gibi bir durumu olmadığı halde böyle bir kısım var. Zaten kitabın başında da yazar konuşuyormuş gibi, deneme kısımı var.
Bir de kitabın son basımlarında oldukça boş sayfalar var, boş sayfalara para ödüyoruz resmen...
Tarık Tufan, kitaplarında anne ve acı olaylarını çok güzel anlatıyor, yüreğinizi burkuyor...
Dediğim gibi Tarık Tufan'ın dilini çok beğendiğim için kitap bunlara rağmen aktı gitti.
Zaten siz kitabı beğendim mi beğenemedim mi diye düşünene kadar kitabın son sayfasını çevirmiş oluyorsunuz.
