Erdem, dürüstlük, çalışkanlık... Sürekli tekrarlanan ve üzerine güzellemeler yazılmış eylemlerdi. Dürüst ve namuslu olmak öyle güzel betimlenmiş ki, sanki birer ahlaki unsur değillerdi de çok uzun zaman önce vefat etmiş ancak hâla saygı duyulan, özlenen bir insanmış gibi betimlendiğini düşünüyorum ben öyle hissettim. Hâla da böyle değil mi zaten, kim var etrafımızda ahlâka, cömertliğe, dürüstlüğe, çalışkanlığa, emeğe önem veren? Ya da verilen emeğin hakkını veren var mı ki?
En beğendiğim öykü şuydu buydu diyemeyeceğim çünkü her öyküde her insanın yaşamış olduğu tüm duyguları hissettim. Son Kuşlar'da umutsuzluk, Bulamayan'da hayal kırıklığı, Gün Ola Harman Ola'da hayranlık... Hissettirilmek istenen çoğu duyguyu hissedebildiğimi düşünüyorum.
Uzun zamandır böylesine saf bir ruhla yazılmış bir kitap okumamıştım, gerçekten mutlu oldum. Bu eserleri 20li yaşlarımızda okumalıyız diye düşünüyorum çünkü zihnimizde yetişmesi ve köklenmesi gerektiğine inandığım fazlaca ahlaki düşünce barındırıyor öyküler.
