Sanki Mecnûnam bana dağlar başı oldı durak,
Ayrılup bi‘l-cümle mâl ü mülkden düşdüm ırak
Dökerem göz yaşını vâ-hasretâ dad el-firâk
Bî-günâhım, hak bilür, devletlü sultânum baba.
Şehzade Bâyezid
Kendi ruh dünyasında tertemiz sayfalar bulunan, başkalarında ne kadar kir olduğunu nereden bilsin?
Sayfa 77 - Çatı Kitapları,1. Baskı,2012Kitabı okudu
" Viyana kuşatması kalktıktan sonra durulan ilk konak yerinde Kanuni Sultan Süleyman gezilerini, paşalarını, yeniçerilerini ve ordunun bütün birliklerini armağanlar, yeni rütbeler ve ücret zamları ile mükâfatlandırdı. Üstesinden gelemediği tarihi aldatmak istiyordu.
Sayfa 29 - Çatı Kitapları,1. Baskı,2012Kitabı okudu
Devlet başta olmazsa, kuzgun leşte olur.
O vakit ne ana kalır ne bacı, ne kızlar kalır ne kızanlar, ne kardaş kalır ne soydaşlar, ne yâr kalır ne yâranlar...
Tastamam millet gider; hepsinden evvel din gider, soy gider, ar gider, ırz gider!"
Şah İsmail..
bir sünni tarikatın şeyhiydi; Safeviyye. Bu, geniş bir coğrafyaya yayılmış, gayet
Mustafa bu nasihatlerden hiçbirini dinlemek istemez."Eğer babam beni öldürmek istiyorsa, beni hayata getirdiği gibi canımı da almaya hakkı vardır" der.
Sayfa 56 - YEDİTEPE
Gönül mihr ü vefa umma güzeller bi-vefadur hep...
(Ey gönül! Güzellerden sevgi ve vefa bekleme;güzeller vefasızdır hep.)
Şahi(Şehzade Bayezid)
Şehzade Mustafa, nihayet müftüsünü yanına çağırttı: "Namuslu olarak hayatını tehlikeye atmak, bir ihanet şüphesi altında yaşamaktan evlâ değil midir?" diye sordu. Müftünün ak saçlı başı tasdik edici bir tarzda öne eğildi:
"Temiz ve masum bir hayat, diye ciddiyetle cevap verdi, bütün dünyanın şehinşahlığından üstündür.
Sayfa 85 - Çatı Kitapları,1. Baskı,2012Kitabı okudu
Ey serâser âleme sultan Süleymanum baba,
Tende canum canımın içinde cananum baba,
Bâyezıdına kıyar mısın benüm canum baba?
Bî-günahım, Hak bilür, devletle sultanım baba.
Şahî
Fatih devrinde sarayda Uygur harflerini öğretme faaliyeti devam etmiş; bu arada Şehzade Bayezid'e Uygur harflerini öğretmek için bir risale yazılmıştır. Ayrıca 884/1479'da Atabetü'l - Hakayık' ın bir nüshası İstanbul'da Uygur harfleriyle yazılmıştır.
Ey-demâdem, mazhar-ı tuğyan u isyanum oğul!
Takmıyan boynuna hergiz tavk-ı fermanum oğul!
Ben kıyar mıydım sana ey Bâyezid Han'um
oğul!
Bî günahım dimi bâri, tevbe kıl canum oğul.
Muhibbî
Sayfa 140