Ama işte ne zaman kendi kendime kanadıysam hep geç pıhtılaştım
Zaman silip süpürür, insan ondan da beter.
Sayfa 147
Özlemek ve bir daha göremeyeceğini bilmek öyle mutlak bir çaresizlik ki.
Okur Takip Önerileri
Bilinmeyen...
Toplar şarapneller mi?
Yaşam sunan kadehler mi?
Beni bekleyen.
Çırpınan yüreğim mi?
Yaklaşan askerler mi?
Böyle gümbürdeyen.
Tanrı'ya açılan ellerime
Nur mu yağar nötron mu?
Bilemem
Yalnız benim değil
Tüm insanlığın korkusu bu :
BİLİNMEYEN.
İnsanların kişisel kabahati yoktur, toplumun kabahatleri vardır.
Ben kendi suskunluğumda ölmek üzereyim
Umut ettikleri hiçbir şey yoktu.
Umut edememenin boşluğundaydılar.
Sayfa 273
Bir ağaç ne kadar ulu, ne kadar güçlü, ne kadar sağlam olursa olsun, onu toprağından çıkaracak olursanız kurur
Acıyı küçümsersiniz, ama parmağınızı kapıya sıkıştırdığınız vakit en yüksek perdeden inlersiniz
Sayfa 41
Kader de bizi ne yaban yere atmış! En sıkıcı yanı da burada ölecek olmamız. Çok yazık!
Sayfa 24
Uğraşmak, hiçbir şey değilse uğraşmak, nasıl hak olur?
Sular aşağı doğru akar hep.
Akçadenize doğru.
Suların yukarı doğru aktığını gördün mü hiç?
Sayfa 233
Her hareketimizden önce bütün sonuçlarını tahmin etmeye çalışsak, bunları ciddi olarak düşünsek, önce kesin sonuçları, sonra olası sonuçları, sonra rastlantısal sonuçları, daha sonra da hayali sonuçları düşünmeye kalksak kımıldayamayız bile, tek bir adım atamayız
Sayfa 86
Alevi en parlak olan mum yolu aydınlatan mumdur
Sayfa 93