Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
*spoiler*
"Uzay benim için her zaman bilinmez olmuştur. Filmleri, bilim kurgu romanları... Arthur C. Clarke, Tanrıların Arabaları... Ya burada olmam inanılmaz bir şey yani! Space Odyssey!" diyor ve başlıyorum.
Sevgili İthaki yayınları, Tanrılar belanızı versin, saygılar. Birinci sayfa, birinci paragraf yazım yanlışları başlıyor.
ATEŞPARE 5 #kitapyorumu
Sen V'sin! Sen tüm adaletsizliklere başkaldırırsın! Böyle kolay mı pes edeceksin? Sen kimsin biliyor musun, Aşkın? Çaresizlikten pes eden kadınların sesisin, Sen o kadınların içine V'yi yerleştiren kahramansın."
Serinin en heyecanlı, aksiyon dolu aynı zamanda da en dokunaklı kitabıydı. Olayların ardı arkası
Yazarın bütün hayatına etki eden Sovyetler Birliği'nin sindirme politikası, kitapta üstü kapalı olarak veriliyor. Devletin baskıcı politikasının yansıması olan entelektüel çevre, yazarlar ve yaratmış olduğu toplum şekli kıyasıya eleştiriliyor. Tabii ki şeytanın gerçekliği kıran kurgusu ile. Aslında bu gerçekliği kırmadaki ustalık, büyünün gerçekten daha elle tutulur yanı olduğunu göstermiyor değil Sovyetler Birliği için. Yazarın hayatının son dönemine doğru Stalin'e yazmak zorunda kaldığı mektup bile, bırakın yazdığı romanı bu baskıcı politikanın önemli bir yazar üzerinde sebep olduğu şeyleri göstermeye yeter de artar bile.
Kitabın açılışındaki din üzerine olan tartışma ve bundan doğan olaylar silsilesi sonraki sayfalarda "mutlak iyi" ve "mutlak kötü" kavramlarının olmadığını gösteren şeytanı bizlere sunuyor ki yaptığı kötülüklerin nerede son bulacağını düşünürken, romanın çok başka yönlere gittiğini görmek yazarın kafasındaki sorgulamaların aslında ne kadar derin olduğunu gösteriyor.
Kitapta yer alan mutlaklık mevzusunun ise zaten romanın başında vermiş olduğu (bkz: Faust) epigrafından bütün romana etki edeceğini hissediyoruz:
"söyle kimsin sen?"
"sonsuza dek kötülüğü isteyen, ama sonsuza dek iyilik yapan bu gücün parçasıyım."
Yine de kanaatimce son bölüm eklenmese daha iyi olurmuş diyebilirim.
Büyük ilgi gören kitabı Incognito ile nörobilimi geniş kitlelerle buluşturan David Eagleman, bizi içimizdeki kozmosa doğru hızlı ve nefes kesici bir yolculuğa çıkarıyor: Gerçek nedir? "Sen" kimsin? Nasıl karar veriyorsun? Beynin neden başkalarına ihtiyaç duyuyor? Teknoloji "insan olmak"ın anlamını değiştirebilir mi?
Durak durak ilerleyen bu büyüleyici yolculuk ekstrem sporlar dünyasından ceza hukukuna, yüz ifademizden beyin ameliyatlarına, içgüdülerden ölümsüzlük arayışına kadar uzanıyor. Yol üstünde, muazzam karmaşıklık barındıran beyin hücreleri ve onları birbirine bağlayan trilyonlarca sinirin arasında görmeyi pek de beklemediğiniz bir şey beliriyor: kendiniz.
MÜKEMMELE DOĞRU
Canlılar belli kalıplara kendilerini hapsetmişlerdir. Martılar yemek yemek ve uyumak için yaşarlar, en azından Jonathan Livingston haricindeki martılar. Martı Jonathan, uçmayı iptila haline getirmiş bir kuştu. Sürüsü ona böyle boş işlerle uğraşmaması gerektiğini, yemek bulmasının daha yararlı olacağını söylerdi. O ise uçmanın zevkini tatmış,
Zafer’in yeğeni esprili şakacı biriydi yol boyunca Mete’yi yumuşatmayı başardı.
Kasabaya vardıklarında baba eski öğretmen arkadaşlarıyla çarşıda dolaşıyordu. Munzurluk yapmayı seven yeğen Mete’nin ellerini tutarak;
- Bak Mete şurada yürüyen üç adam var ya görüyor musun?
- Evet gördüm.
- Onlardan birisi senin baban bakalım tanıyabilecek misin diye gönderdi.
Adamların sırtı dönük ellerini arkalarına bağlamış sohbet ediyorlar. Mete koştu ortada duran adamın ellerini arkadan tuttu, adam arkasını dönüp;
- Aman çocuğum sen de kimsin?
- Ben senin oğlun Mete’yim!
Zafer başını kaldırıp uzaktan onları izleyen yeğenini gördü. Yeğeni başını sallayarak onayladı. Mete doğru adamı tutmuştu. Zafer’in yeğeni gördükleri karşısında çok etkilenmişti.
