Bizim edebiyatçılarımızın geneli, aşk işinde zıvanadan çıkıyo. Ahmed Arif de bunlardan. Kitap Ahmed Arif'ın Leyla Erbil'e yazdığı mektuplardan oluşuyor, dili gayet acık anlaşılır.
Muhteva olarak ise, kötü. Leyla Erbil evli, evli bi insan niye bu denli samimi biri ile konuşur? Öperim, sensiz yaşayamam, göremediğim tanrı ne işe yarar ama sen öyle misin? şu ve buna benzer satırları okurken gerçekten zorlandım, keşke kavga edebileceğim bi ortam olsaydı kendisi ile, biraz muhabbet etmek isterdim. anlatılan aşkı da sevmedim, belki kendisi buna aşk demez, zira bazı mektuplarında Leyla'ya kardeşim dediği (!) olmuş. Fakat aşk burada yazılan gibi kişiyi sapkınlaştırmaz. güzelleştirir, güzele yöneltir.
Ben beğenmedim, bence okumayın. bana biri böyle dese kesin o kitabı okurdum, benim gibi olmayın siz ama
2/10