SON
Tut ki;
Islandığım son yağmur,
Yapraklara düşen iri damlaların,
İşittiğim son gürültüsü bu...
Rüzgarın sık dallar arasında
Son inildemesi,
Tut ki;
Güneşin, sıcak ışınlarının
Tenime son değişi,
Son baharımı yaşıyorum belki,
Kır çiçeklerinden
Son sevinçlerimi topluyorum.
Ak gürgen ağaçların serinliğinde
Son kez dalıyorum uzaklara
Alacakaranlığın bütün ışıklarının
Birer birer söndüğünü,
Son kez izliyorum.
Uçsuz bucaksız karanlıkta
Son kez çekiyorum acıları içime
Bu döktüğüm son gözyaşı
Son yaprağı düşüyor takvimimin
Tut ki; son nefesimi veriyorum
Gelmez miydin...