Vakit öğleni geçmişti. İnsanın yüzüne alev alev vuran yakıcı güneşin etkisi azalmıştı. Rüzgar yoktu lakin evin yanında akan derenin başındaki iğde ağacının yapraklarının hışırtısı ve kokusu insana huzur veriyordu. Bir müddet ağacın gölgesinde oturdu. Kokuyu içine çekti. Sonra yokuş yukarı yürümeye devam etti…
Zeynep’in annesi ile birlikte
Sayfa 48Kitabı okudu
Anıl Kaya
"...a ş k,
ne güzel bir şeysin sen,
kadınıma dokunduğum her yeri
nasıl da b e n yapıyorsun.."
Bir hayatın anlamı olmak; birisinin bizim için “Sen hayatımdaki en anlamlı şeysin. Sen beni hayata bağlayansın. Sen olmasan yaşamamın anlamı kalmayacak. Sen benim her şeyimsin” demesi narsizmimizi okşuyordu. Benliğimiz bundan çok hoşnut kalıyor, sanki tapınılmak hoşumuza gidiyordu. Bir ikonun önünde diz çökelmesi gibi, önümüzde diz çökelmesi
Ne Çok Şeysin Sen Ey Gaflet...
ONCA YILLIK tıp tahsilimde duymadığım o cümleyi, sinema dersleri aldığım yönetmen Semir Arslanyürek'ten duydum ve hâlâ unutmuş değilim. Demişti ki: 'Ne zaman bir organ varlığını hissettirirse, o organ hastalanmış demektir.' Yani ki: Varlığını hissettirmeyen bir organ, hatta var olduğunu bile unutturacak denli sessizce çalışan bir organ sağlıklı
Oysa Adem, ey güzel yolcu, sen öyle misin? Hatırla nasıl yaratıldığını. Bu toprak bedene neler katılıp karıldığını, suyuna mizacına neler karıştırıldığını. Hani ruhun, hamurunun yoğrulmasına tanık tutulmuştu. Bir yanın karanlık senin bir yanın ışık. Bir yanın melek kanadı bir yanın şeytan ıslığı. Bir yanın çamur beden, bir yanın kutsal ruh. Bir yanın iyiliğe açık bir yanın iyiliğe kapalı. Tek başına ne duru iyilik ne de saf kötülük sensin. Ne baştan ayağa cennetsin ne de tümüyle cehennemsin. Aynı ânda birbirine zıt iki şeysin. İçinde iyilik ve kötülüğü besleyip büyütecek yeteneğe aynı
Nasıl güzel bir şiirse..
Desem ki/Cahit Sıtkı Tarancı
Desem ki vakitlerden bir Nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini,
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını,
Toprakların en bereketlisini sende surdum,
Senden tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim
Kırışmayan Gömleğe Methiyeler
Sen ne güzel şeysin ütüsü bozulmayan gömlek !
İçimden geliyor seni durmaksızın övmek.
Rengin mavi, heybetin ulu, duruşun çakalları ürküten cinsten,
O kadar hor kullanmaya ödün vermedin hiç kendinden,
Diğerleri gibi değilsin, seni ayıran bir şey var herkesten,
Seni giyerken aldığım keyfi almıyor Rıza Kayaalp güreşten.
Yarın iş var, geceden ütüleyeyim de sabah uğraşmayayım diyerek,
Elime aldım seni, ütü masasının başına geçerek,
Önce bana göre sağ, sana göre de sağ tarafını masaya şöyle sererek,
Dedim başlayayım ütülemeye seni, ey ütüye ihtiyacı olmayan gömlek,
Heyhat ! Ne göreyim, sanki sen değildin gezen Kahta,Viranşehir,Siverek,
Nasıl oluyor da duruşundaki stabilliği bozmadan bakıyordun bana gevrek,gevrek,
İşte o an anladım, sen gömleklerin kralıydın ; mavi, yakası düğmeli, pantolonun içine sokulmayan cinsten, eyy sportif gömlek...