diyelim ki ben şairim. peki sen şiir misin? o kadar güzel misin , kafiyelerin var mı , hissettirebiliyor musun bulundurduğun hisleri. en önemlisi, şiir olabilecek hislerin var mı?
Harry Potter and the Goblet of FireJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Scholastic Inc. · 201329,3bin okunma
Şimdi en açık renginde gözlerin
Şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak
Anlatılmaz bir şey var aramızda hazin
Şiir gibi bir şey seninle yaşamak
Bulutsuz bir gökyüzüdür güzelliğin
Yıldızların en parlak olduğu zamansın
Denizlerim senin kıyılarında sakin
Bırak ellerini avuçlarımda kalsın
Çirkin olan, fena olan ne varsa unut
Gözlerimin
Sayfa 9Kitabı okudu
Sorun ne biliyor musun? Kalbimin her defasında seni seçmesi.
Aaron'ı mı seçmesini isterdin?
Evet. Çünkü sen benim için bu saraydan bile çıkmazsın ama o benim için cehenneme bile gelir.
Sayfa 137Kitabı okudu
BILGE: Sen yapmak istiyor musun, istemiyor musun?
HIKMET: İstiyorum. Çok istiyorum.
BİLGE:O halde, bunları düşünme, ellerime bak.
HIKMET: Bakıyorum. Bütün gücümle bakıyorum. Benim için ölüm kalım meselesi bu. Bütün geleceğimi buna bağladım.
Hayatını tekrar tekrar aynı hayatı yaşayacakmışsın gibi yaşa, istemediğin bir durumla karşı karşıya kalmışsan ve buna boyun eğiyorsan, diğer hayatlarında da aynı şeye boyun eğeceğini düşünerek, sen en güzeli boyun eğme, bu böyle gitmez; bir şeyi çok mu istiyorsun, ama buna cesaret edemiyor musun, diğer hayatlarında da bu şeyi çok isteyip hiç bir zaman cesaret etmediğin için ulaşamayacaksın, o yüzden sen en güzeli aş kendini, yap yapmak istediğini ki sonunda en mutlu şekilde yaşayabileceğin bir kısır döngü oluşturabilmiş ol.
Bir adam siyah câriyesini Hz. Peygamber'e getirerek şöyle dedi: 'Bir mü'mine câriyeyi âzat etmek üzerime vâcib oldu. Bunu bana yeterli görür müsün?" Hz. Peygamber de câriyeye: "Sen mü'mine misin?" diye sordu. O da "Evet" deyince bu defa Hz. Peygamber: "Peki Allah nerede?" diye sordu. O da göğe işâret etti. Bunun üzerine Hz. Peygamber adama: 'Onu âzat et, çünkü o mü'minedir, buyurdu." (el-Fikhu'l-Ebsat, sh: 47-48)
MEZAR TAŞIMDAKİ DÖRT MISRAYA BAKARKEN AĞLAYIŞINA
ağlama, sonsuzluğun kapısıdır bu taşlar
ağlama ki, onlarda feryât etmeye başlar
neden toprak olduktan sonra geldin yanıma
bir ömür nerde idin od düşerken canıma
mâdem acı çekmemi istemiyordun gülüm
neden yandığım halde, acı çekiyor külüm
mahrumun olsam bile, ağlama, kabrimde ben
dayanamam
Buranın evlenmek için mükemmel bir yer olacağını düşündüm.”
Parmağıyla bir çardak çizimini daire içine aldı ama gözlerim onunkilere kaydı.
“Evlenmek mi?”
Hayes küçük kadife bir kutuyu masaya bıraktı.
“Evlen benimle, Ev.” Hareket edemiyordum. Nefes alamıyordum. Hayes kutuyu alıp ayağa kalktı. Bana doğru yaklaştı ve dizlerinin üzerine, ba caklarımın arasına yerleşti.
“Sonsuza dek sen ve ben olacağımızı zaten biliyorsun ama ev biter bitmez, bir sonraki bölüme geçmek istiyorum. Kendimi sana mümkün olan her şekilde bağlamak istiyorum. Seninle bir aile kurmak istiyorum. Sen de bunu istiyor musun?”
“İstiyorum,” diye fısıldadım. Gözyaşlarını yanaklarımdan aşağı doğru süzülüyordu. “Bundan daha çok istediğim hiçbir şey yok.” Hayes, üzerinde muhteşem bir pırlanta olan yüzüğü parmağıma takarken, aradığım o huzurdan çok daha fazlasını hissediyordum.
