Peki, kendi ruhunu yok sayarak başkaları üzerinden yaşamak, insanın kendine, varoluşuna yaptığı en büyük ihanet değil midir?
En büyük ihaneti kendi varlığımıza kendimiz yaparken, kendimize vermediğimiz değeri, hayat bize, başkaları aracılığıyla verir mi?