Teşekkür ediyorumm ! Seni anlayabilmek çok güzel bi' his... Ki seni kimsenin anlamadığını düşünmende bi' o kadar üzücü bi' his... Neyse olur öyle şeyler seninde dediğin gibi ' beni daha kimler kimler anlamadı.' Seni tanıdığımdan beri (yani yıllardır) en çıkmaz noktalarda bana ayna oldun, cümlelerinin bazılarını ben yazmışım gibi hissettim, aaa tek değilmişim diye düşündüm. Ve ben buna hem üzüldüm hem sevindimm . Ben günlük tutmayı yıllar önce bıraktım, hepsi edebiyat hocamın suçu çok beğendi ve çok üzerime geldi. Baktığı bende göremediklerini günlükte görmek hoşuna gitti. Beni edebiyatçı yapmaya çalıştı. Bende o günlüğü izi dahî kalmasın diye suya koydum mürekkep ve yazılar birbirine karıştı sonra hamur olmuş şekilde çöpe attım. Yine günlük yazsam mı diye düşünüyorum ama korkuyorumda ! Ya kabuk tutan yaralarımı mürekkebin gazına gelip tekrardan kanatırsam ! Oyüzden seni okumak şimdilik en iyi kendimi tutma şekli ! Teşekkür ederimm Oğuz Atay, iyi ki yıllar önce bi' kitap rafında karşıma çıktın ! 🤍
gözlerime bak, ne gördüğünü söyle. boşluk mu? onu sen yarattın, senin eserin. niye tanımazlıktan geliyorsun şimdi can özüm? bir yabancıya bakar gibi, öyle değil mi? tesirinin üstümde bu olacağını düşünemedin değil mi? sandığın kadar güçlü olmadığım için özür dilerim, ama bil bende ölmek istiyorum bazen. ayağım takılıyor yolun ortasında, hızla
Yalnız hissettiğinde oku
Günün sonunda yalnız kalıyorsun ,ne o çok sevdiğin kişi ne arkadaşın ne de ailen yanında oluyor .
Kendinle iyi anlaş çünkü bir tek o kalıcı.Gitmez dediklerin gidiyor acısı da bitiyor merak etme ama kendıne yaslan .
Şuanki metropole bakarsak ikili ilişkiler başka bir hal almaya başlamış hayatının aşkı ya da sonsuz bir arkadaşlık dıye bır kavram yok.Kimin işine ne kadar yararsan o kadarsın.Ve bir gün mutlaka o kişi veya kişiler hayatından çıkıyor.Başkaları geliyor,gelen kişinin kalitesi ortamına göre değişiyor.
İnsanları oldukları gibi kabul et be sev ,onlar böyle işte işine geldiği gibi davranan ,bencil terk eden vicdansız varlıklar .Suçlama onları böyle oldukları için insan doğası bu sende öylesin .Beklentiye girersen çok üzülürsün .Ve onları suçlama hakkın olmaz .
Ve bu çarkta şeninde öyle olman gerekır yoksa çark bozulur .(AZ) herseyden az vermelisin .
Bekleme daha dediler
Gelmicektin sahi neden olur olmazlarla kaldım gece yarılarını sabaha çevirdim
Beklemeye mi alıştım yoksa içimde bir umut mu vardı hala düşündüm de çözemedim düşündükçe de boğulup durdum olduğum yere sığamadım altı yıl ya böyle bir gün seninde rüyalarına girsin olduğun yerde Bi için sıkılsın Bi noluyor ya de niye birden böyle oldum birden değil beni duymadığın zamanlar gelsin aklına anlamak istemediğin zamanlar gelsin öyle bir kırıl ki derler ya hani o bulduğun insan da seni başkaları için bırakınca kalırsın ya onu bizzat yaşa.
“Dünya bir kitab-ı Samedânîdir. Huruf ve kelimâtı nefislerine değil, belki başkasının Zât ve sıfât ve esmâsına delâlet ediyorlar. Öyle ise mânâsını bil, al; nukuşunu bırak, git.”
“Hem bir mezraadır.Ek ve mahsulünü al, muhafaza et; muzahrafatını at, ehemmiyet verme.
“Hem birbiri arkasında daim gelen, geçen âyineler mecmuasıdır. Öyle ise onlarda tecellî edeni bil, envârını gör ve onlarda tezahür eden esmânın tecelliyâtını anla ve Müsemmâlarını sev; ve zevâle ve kırılmaya mahkûm olan o cam parçalarından alâkanı kes.
“Hem seyyar bir ticaretgâhtır. Öyle ise alışverişini yap, gel; ve senden kaçan ve sana iltifat etmeyen kafilelerin arkalarından beyhude koşma, yorulma.
“Hem muvakkat bir seyrangâhtır. Öyle ise nazar-ı ibretle bak ve zahirî, çirkin yüzüne değil, belki Cemîl-i Bâkîye bakan gizli, güzel yüzüne dikkat et, hoş ve faideli bir tenezzüh yap, dön; ve o güzel manzaraları irâe eden ve güzelleri gösteren perdelerin kapanmasıyla, akılsız çocuk gibi ağlama, merak etme.
“Hem bir misafirhanedir. Öyle ise, onu yapan Mihmandar-ı Kerîmin izni dairesinde ye, iç, şükret. Kanunu dairesinde işle, hareket et. Sonra arkana bakma, çık, git. Herzekârâne, fuzulî bir surette karışma. Senden ayrılan ve sana ait olmayan şeylerle mânâsız uğraşma ve geçici işlerine bağlanıp boğulma” gibi zahir hakikatlerle, dünyanın iç yüzündeki esrarı gösterip dünyadan mufarakati gayet hafifleştirir, belki hüşyar olanlara sevdirir ve rahmetinin herşeyde ve her şe’ninde bir izi bulunduğunu gösterir.
KİMSESİZ MEHMEDLERE...
Sen tozlu yolların garip yolcusu Kaderin gayene uymaz Mehmedim Yaşamak uğrunda ekmek kaygusu Dizlerinde derman koymaz Mehmedim.
Gurbetten, yokluktan, kederden yana Yaradan hepsini bol vermiş sana Kolların durmadan çalışır amma Ellerin bol para saymaz Mehmedim.
Mahzun gözlerinde biriken yaşlar
Sılayı andıkça akmaya başlar
Yatağın topraktır, yastığın taşlar
Gözlerin uykuya doymaz Mehmedim.
Ardıçlı dağlarda sökerken şafak
Nasıl ki dalından düşer bir yaprak
Seninde son göçün öyle olacak
Ölürsen kimseler duymaz Mehmedim.
Abdurrahim Karakoç
Özl....
İçimde bir yer var...
Böyle sanki, çekirdek kabuğunun dişinin arasına kaçması gibi.
Balıktan bir kılçık takılmış boğazına, birde nasıl desem...
Bir şaka sonucu birinden kaçıyorsun ya ayağının serçe parmağını orta sehpaya vurmuşsun öyle bir acıyla kıvranan bir yer işte.
Öyle büyük bir yer değil, onuda nasıl anlatayım...
Dünyayı düşün okyanuslar,
“ işte seninde egon varmış.”
“ Eğer öyle tanımlamak istiyorsanız, evet. Sınırlarımıda bilirim güçlü yanlarımı da.”
