halksız şehirler değil kris, şehirsiz halklar
çok halklar, çok şehirsizler, çok moral bozucu
son günlerde çok kelimesini çok kullanıyorum
her yıl yeni modelleri çıkıyor melankolinin
içimden bir ses gelmiyor, hayır bazen geliyor
içimden bir ses, sesin dışarıdan geldiğini söylüyor
-iki saray odası alana bir saray odası bedava
o montu almam iyi
Bir soru var aklımda,
Sormayı hiç düşünmedim.
Neden sormadığımı,
Hiç sorma !
Bir an bile olsa hiç sorgulamadan,
Zor da olsa hiç düşünmeden,
Ve en önemlisi de,
Nedensiz sevmeyi öğrendim.
Üç kelimeyi hiç kullanamadım.
Biri, SEN demeyi, hiç takısı olmadan.
Diğeri, ÇOK demeyi, gür bir sesle,
Ve en sonunda SEVİYORUM diye bilmeyi.
İşte şimdi haykırıyorum.
Öyle kulağa bir ses olarak değil,
Gözün görsün diye, bir kalemle yazıyorum.
Şu boş duran sayfaya,
Bir ömürlük cümle yazıyorum.
.........SENİ SEVİYORUM. ........
Sayfa 1
Televizyon bir şamardır. Hem de kendi hanemizde kendi elimizle suratımıza inen büyük bir şamar. Bize neler yasak, şunlar bunlar. Işte bu yasakları, bu haramları televizyonun bizim hanemizin içine kadar getirir her çeşidi , barını, umumhanesini, meyhanesini ve biz oturur Müslümanlığımızla, karşımıza, kızımızla onu seyrederiz.Ve sonra deriz ki nasıl oluyor da mukaddesatimızla elden giderken, bize vurularken ses gelmez, vurana vurmayız.
Sayfa 17Kitabı okudu
HERKES GİBİ
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.
"Türkçem, benim ses bayrağım."
Türkçe Katında Yaşamak
Sessiz oturabilir miyiz seninle
Aramızda yaprakların hışırtısından
Ve ceylanların hayata çıkışından
Başka bir ses olmadan
Beni sessiz de sevebilir misin
Yağmur almış toprağı
Ve üşüyen kainatı dinlerken
Sayfa 7Kitabı okudu
