Erich Fromm'a göre; çağdaş insan, öbür insanlara ve doğaya yabancılaşmıştır. İnsan bir mal durumuna girmiştir; yaşam güçlerini, bulunduğu pazarın koşullarına göre en yüksek kâr getirecek bir yatırım olarak kullanır. İnsanlar arası ilişkiler birbirinden kopmuş otomatların ilişkileridir; bu otomatların herbiri güvenliğini sürüye bağlı kalmakta,
En yaralı ve yorgun anlarımda onun sıcak bir kompres gibi içimi saran şefkatli sesini aradım; gençlikten, güzellikten, paradan, sıhhatten, akıldan çok başka, çok üstün bir şey bu: sevgi.
Sayfa 183
"Yaşamda esas olan, önemli olan, insanların bir yere gelmesi, bir şey olması, bir şeylere sahip olmasıdır. Kim ötekilerden daha öndeyse, daha iyi yerdeyse ve daha çok şeye sahipse, başka şeyler kendiliğinden gelir: Dostluk, arkadaşlık, sevgi, şeref vb... Sen, arkadaşlarını sevdiğini söylüyorsun.
Bunu bir araştıralım bakalım."
Duman adam sigarasından havaya halkalar üfledi. Momo, çıplak ayaklarını ceketin altına saklamaya çalıştı, sımsıkı sarındı.
Duman adam yine başladı: "Önce şu soruyu soralım: Senin var olmandan, arkadaşlarına ne? Onlara bunun bir yaran var mı? Hayır. Bir yere gelmelerine, yaşamlarını geliştirmelerine, daha çok kazanmalarına bir yardımın oluyor mu? Kuşkusuz, hayır. Zaman tasarrufu yapmalarına yardımcı oluyor musun? Tam aksi. Sen her şeylerini engelliyorsun, ayaklarına köstek oluyorsun, gelişmelerini bozuyorsun! Belki şimdiye kadar sen bunun farkına varmadın ama, Momo, sen burada olmakla, arkadaşlarına zarar veriyorsun. Evet, gerçekte sen, istemesen de, onların düşmanısın! Sen buna sevmek mi diyorsun?"
Sayfa 106
“Hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan Franz Kafka (1883-1924), Berlin'de bir parkta yürürken, en sevdiği oyuncak bebeğini kaybettiği için ağlayan, küçük bir kız çocuğuyla tanıştı.
Kafka çocukla birlikte, bebeği başarısız bir şekilde aradı.
Ertesi gün onunla, bebeğini aramak için yeniden buluşmayı istediğini söyledi.
Fakat bebeği bulamadılar. Kafka, kıza bebek tarafından yazılmış bir mektup verdi. Mektupta "Lütfen ağlama,
dünyayı görmek için bir geziye çıktım. Sana maceralarım hakkında yazacağım", diyordu.
Böylece, Kafka'nın yaşamının sonuna kadar devam edecek bir hikâye başladı.
Kafka küçük kıza, bebeğin maceralarının yazılmış olduğu mektuplarını okur ve akabinde çocuğun çok güzel bulduğu konuşmalar yapardı.
Sonunda Kafka, Berlin'e dönmeden önce oyuncak bebeği (bir tane satın aldı) geri getirdi.
"Hiç bebeğime benzemiyor," dedi kız.
Kafka, bebeğin yazdığı bir başka mektup daha verdi: "Seyahatlerim beni değiştirdi." Küçük kız yeni bebeği kucakladı ve onunla mutlu bir şekilde evine gitti.
Bir yıl sonra Kafka öldü.
Yıllar sonra, bir yetişkin olan kız, bebeğin içinde bir mektup buldu; mektupta şöyle yazıyordu:
"Sevdiğin her şey muhtemelen kaybolacak, ama sonunda sevgi başka bir şekilde geri dönecek."
Franz Kafka
"Ah Nastyenka, Nastyenka!" diye düşündüm. "Bu sözle ne çok şey anlattın! Böyle bir sevgi başka zaman olsa yüreği üşütür, ruha ağır gelir. Senin elin soğuk, benimkiyse ateş gibi sıcak. Ne kadar körsün Nastyenka!.. Ah! Mutlu bir insan ne çekilmez oluyor bazen! Ama sana kızamam ben!.."
Sayfa 44 - Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
