Öykülerden oluşan her öyküde bir ders veriyor Tolstoy. Insan hep daha fazlasıyla, doymak bilmeyen bir nefisle yaşar gösteriş ve lüksü ister. Yazarin burada vermek istediği mesaj dünya malıyla uğraşırken ne sevdiklerimize ne de kendimize zaman ayırabiliyoruz . Dünya malın çoksa uykun az , zamanın, kısıtlı, huzurun noksan oluyor bir nevi eşyanın kölesi oluyorsun. Tolstoy, aslında insanları yaşatanın sevgi olduğunu, iyi bir insan olmanın getireceği güzellikleri, azla yetinmenin önemini, malın mülkün değersizliğini bizlere akıcı bir dille anlatıyor. Ikinci defa okuduğum kısa güzel bir eser okumanızı tavsiye ederim.