“ Mektubuma başlamadan evvel, gözlerinden öperim.”
Kitaba başlar başlamaz beni etkileyen bir cümle... Ben çocukken babam yurtdışında çalışıyordu ve hep bu cümleyle başlayan mektuplar gönderirdi bize...
Birbirine hasret aşıklar... İnsan doğası gereği kavuşamadığına, özlem duyduğuna aşıktır. Aşk’ı her daim taze tutan da; bu özlemdir, sevdiğinin yanında olamamaktır. Ve gerçekten de böyle bir yaşanmışlık varsa, insana şiir de yazdırır, kitap da...
Kırk yıllık bir yolculukta heybede birikenler... Aşk, sevgi, sadakat, sabır, umutsuzluk, özlem, sitem, kadere boyun eğip kabullenme, insan olma...
“Susmak edepti...
Susmak teslimiyetti...
Susmak insan olabilmekti...
Susmak haddini bilmekti...
Susmak hadsizlere haddini bildirmekti...”
(s. 168)
Sevgili 
Yusef Masadow ; tasavvuf ehli kişiliğinin de etkisiyle çok güzel bir esere imza atmış. Duygular; önce nesir, sonrasında şiir olarak bizi bir duygu selinin içine çekiyor.
Başucu kitabım olacak Rima’ya Mektup. Arada rastgele bir sayfa açıp okuyacağım...
“Ahh!! adın batsın, umrumdasın..!!”
“Biliyorum,
Beni benden çok sevdin”
