Velhasıl bir zamanlar çok sevdiğim ve birgün gideceğini adım gibi bildiğim birinin yasını tutuyorum. Güvenmiştim, ne olursa olsun bir yol bulabilecağımıza inandım... Çünkü o seviyor sandım...
Gün batımı...
Her an biraz daha anlıyorum o kısa ve hüzünlü geçmişin izlerini... Epeydir tek eğlencen , oturup gün batımını izlemek olmuş demek. Bunu daha dördüncü günün sabahında, "Günbatımını izlemeye bayılırım. Haydi gün batımını izlemeye gidelim" dediğinde anladım.
"Ama bunun için beklememiz gerekir", dedim
"Beklemek mi ? Neyi ?
"Gün batımını . Daha erken"
Önce şaşırmış gözüktün. Sonra da bastın kahkahayı. " Yine kendi gezegenimde sandım kendimi" dedin.
.....
Oysa senin gezegeninde sevgili küçük prensim, yapacağın tek şey, iskemleni biraz kaydırmak. Böylece dilediğinde günün bitimini, karanlığın çöküşünü izleyebilirsin...
"Bir gün", demiştin bana, "gün batımını kırk dört kez izledim!".
Sonra da "Biliyor musun" diye ekledin.
"İnsan gün batımını çok üzgün olduğunda seviyor."
"O sırada çok üzgün muydun?" , diye sorduydum. "Hani şu kırk dört gün batımı izlediğinde?"
Ama küçük prens hiçbir söylemedi bu soruma karşılık.
Sayfa 5 - Can YayınlarıKitabı okudu
Bir gün okulda oturuyorum.Köydeki kadınlar bazen benden sigara istemeye gelirlerdi.Bir kadın geldi.Üzerinde uzun gıcır gıcır,göz kamaştıran bir kadife elbise vardı.Kadına dedimki Hayırdır çok şıksın.Gülümseyerek Düğünümüz var,dedi.Bende abisinin düğünü var sandım.Kimin ,abininmi diye sordum.Yok abimin değil ,benim kocamın düğünü.deyince şaşırdım.Hani ben eğitimciyim ya.Böyle bir şeyi nasıl kabul ediyorsun?dedim?Kadın gözlerime şaşkın bir ifadeyle bakıp,niye öyle diyorsun hocam,bak kocam bana bu yeni elbiseyi aldı.Beni çok seviyor .dedi
Sayfa 203
Velhasıl bir zamanlar çok sevdiğim ve bir gün gideceğini adım gibi bildiğim birinin yasını tutuyorum. Güvenmiştim, ne olursa olsun bir yol bulacağımıza inandım......
Çünkü seviyor sandım.......
Ama ben inanıyorum ki birilerinin maviliğini çalanların gökyüzünde bir daha kuşlar uçmaz. Uçmasın da zaten...
Velhasıl bir zamanlar çok sevdiğim ve bir gün bırakıp gideceğini adım gibi bildiğim birinin yasını tutuyorum. Güvenmiştim, ne olursa olsun bir yol bulacağımıza inandım...
Çünkü seviyor sandım...
Sayfa 31
“Seviyor musun diye sorma bana ,
Gözümün içine bak ,
Sen anla.”
"Biricik sevgilim, bu benim vasiyetimdir. Başka maddi var-
lıklar için yapılıyor da, neden kalbin hazineleri için de vasiyet
hazırlanmasın? Aşkım benim bütün varlığım değil mi? Burada
sadece aşkımla ilgitenrnek istiyorum: O senin Clemence'ının
yegane hazinesi oldu, ölürken de sana bırakacağı tek şey. Jules,
hala seviliyorum, mutlu
Sevmek ve sevilmek ihtiyacında olduğumdan, olduğumu sandım. Başka deyimle, aptallık ettim. Deneyimli bir insan olarak o zamana kadar hep sormaktan kaçındığım bir soruyu sık sık sorarken yakalıyordum kendimi. "Beni seviyor musun?" sorusu takılıyordu dilime. Bilirsiniz, böyle durumlarda, "Ya sen?" diye yanıt vermek âdettir. "Evet," diye yanıtlarsam bu soruyu, gerçek duygularımın ötesinde bağlamış oluyordum kendimi. "Hayır," demeye kalkışırsam, artık sevilmeme tehlikesini göze alıyor ve bunun acısını çekiyordum.
Sayfa 71Kitabı okudu
Çünkü seviyor sandım...
Sayfa 31
Ama ben inanıyorum ki birilerinin maviliğini çalanların gökyüzünde bir daha kuşlar uçmaz. Uçmasın da zaten...
Velhasıl bir zamanlar çok sevdiğim ve bir gün bırakıp gideceğini adım gibi bildiğim birinin yasını tutuyorum. Güvenmiştim, ne olursa olsun bir yol bulacağımıza inandım...
Çünkü seviyor sandım...