Sabitlenmiş gönderi
“Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları, başı hep dermansız bırakan, yastıkta öbür tarafa dönme isteğini bile söndüren bir şey. “
"Cehaletimizi kırabiliriz, becerilerimizi, yeteneklerimizi ve zekâmızı kullanarak kendimizi bulabilir, kendimiz olabiliriz. En önemlisi, özgür olabiliriz! Uçmayı öğrenebiliriz!"
Sayfa 31 - epsilon yayınları
"A taşlar... Canım taşlar
İsli taşlar, paslı taşlar
İrili ufaklı, toplu tüfekli
Güçlü kuvvetli, bağrı yanık, içli taşlar"
Bedri Rahmi Eyüboğlu
Okur Takip Önerileri
Sen ödevsin. Ama görünürde öğrenci yok.
Şimdi içimde büyümekte oldukları yaşamdan korkuyorlar, içinden geçmek zorunda oldukları karanlık bir orman gibi kasvetli ve tehditkâr karşılarına dikilen yaşamdan korkuyorlar.
"İnsanlar gösterdiğiniz nedenlere, içtenliğinize ve acılarınızın ağırlığına ancak siz öldüğünüzde inanırlar. Hayatta olduğunuz sürece durumunuz kuşkuludur, ancak onların kuşkucukuğunu hak edersiniz."
Çünkü sadece kendi kaderlerini bir gizem olarak yaşayabilenlerin gerçek anlamda yaşadıklarına inanıyorum.
"Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor."
Paltom bile ağır gelirken, nasıl taşırım koskoca dünyayı sırtımda ?
"Ölmekten korkuyor, çünkü henüz yaşayabilmiş değil."
"Sanki sırtındaki en büyük yük yine kendisi."
"Benim başıma ne geldiği malûm; fakat kitaplara, çiçeklere ne oldu?
Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar.
Beni saran bu yoğun kitleden kopuk bir şekilde suyun üzerindeki bir yağ damlası gibi tek başıma yüzüyordum.
Ey siz insanlar, siz benim sırrımı nereden bileceksiniz!