Acılar birikir, birikir de içimde,
Herşey bende gül olur, ben bende diken diken...
Nâzım Hikmet artık kendini şiir ve edebiyata veriyordu. Şairlerimizin Batı’lılaşma dönemindeki bir geleneğine uyarak 1918-1920 arasında 12 şiirinin Kadıköy veya Erenköy'de yazıldığını belirtmişti.
Uzandığım her hayal tutuşturdu ömrümü
Sevmiyorum Sensiz Sarhoşluğu
Kollarım, yokluğu sararcasına açılır yana.
Geldiğin, kaldığın, olduğun anı özlerim.
Gitme.
Ya da gel yine.
Her gece yaşat bana bu hoşluğu...
Dedim ya
Sevmiyorum sensiz sarhoşluğu
Sayfa 19
Öylesine dokunulmazdır
Yaşamın sıcaklıkları.
Bedenimin ateşine
Kar düşse erir...
Aklımın ucuna
Yar düşse
Ben eririm...
Sayfa 13
elbette umutsuzluğa düşerim bazan
elbette umutluyum her zaman
neden yazılır bir şiir
neden okunur bunca yazı
çünkü nasıl aşılabilir başkaca
insanın karmaşıklığı.
