Varoluş sancıları herkeste varolmuş
XIX İLKGENÇLİK
İlkgençlik yıllarımda sürekli düşünmekten, hayal etmekten hoşlandığım şeylerin neler olduğunu söylesem, sanırım kimse inanmaz bana. Çünkü bunlar ne yaşıma ne de toplumsal durumuma uygun şeylerdi. Ama kanımca insanın toplumsal konumuyla ahlaki konumu arasındaki birbirini tutmazlık, gerçekliğin en şaşmaz belirtisidir.
Kendi içime
Sayfa 225Kitabı okuyor
eğer sadece hissedebikseydim
kendimi geri çekerken
ve hissedebilseydim kucaklandığımı
yeniden gerçeklik tarafından
gözüm arkada kalmazdı
ölürdüm seve seve
Peki ama gerçeklik nereye gidiyor? Aşk ve şiir nereye?
Tek gerçeklik bu güzel belirsizlik - uzak ve nerdeyse yara almaz
bir yabancıya dönüştürüyor beni, sisteki o leke gibi. Ve ben, ondan biraz korksam bile, seviyorum bu
hafifliği.
Somut gerçeklik
Biraz hayatın somut gerçeklerini düşünmüş, bu toprak parçasının üstünde bir şiir bulutuna sarınarak uçmak için çalışmamış olsaydı bugün bu kadar mağlup olmayacaktı
Sayfa 241 - Türkiye İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Ruh bilimde mekanik maddeciye şiir, bir davranış biçimi, olarak görünecektir; felsefe alanında mekanik maddeciye ise şiir, bir insan vücudu halinde toplanmış maddenin kendisinde bulunan estetik duyumun duyurulması olarak.
Şiir, insanların yüreklerindeki ölümsüz istekleri değiştirmeksizin, yüreği yeni bir amaca uydurur.
Her düş ve şiir kendine özgü bir dünyadır. Şiir ritimlidir. Ritim, bizim çevreye dair duygusal algımızı kapayacak kadar fizyolojik bilincin yükselişini sağlar. Dans, müzik ya da şarkı ritminde, bilinçli olmak yerine kendi bilincimiz de oluruz. Kalp atışının ritmi, soluk alış ve biyolojik zamanlılık, çevrenin fiziki ritmini iter. Bu anlamda uyku da ritimlidir. Düş gören, beden kalesine çekilir ve kapıları kapar.