Başını kaldırıp bana baktı, artık yüzünün çoğu ortaya çıkmıştı ve birazcık gülümsedi. "Bütün bu saçmalığı azıcık bile ilgi çekici bulmana hayret ediyorum."
"Ne?"
"Üniversite: girmek ya da girmemek. Bela: bulaşmak ya da bulaşmamak. Okul: A almak ya da D almak. Kariyer: sahip olmak ya da olmamak. Ev: büyük ya da küçük, satın almak ya da kiralamak. Para: sahip olmak ya da olmamak. Hepsi çok sıkıcı."
Yaklaştıkça hepsinin ucunda bir televizyon bağlı olduğunu fark ediyorum. Bunlar o ilk çıkan siyah beyaz televizyonlar gibi. Kahverengi, köşeli ve kaba hatlı Bombeli ekranlarının yanında yuvarlak tuşları var. Hepsi birbirinin kopyası ve aşağıdan yukarı doğru salınmış mor halatların ucunda serbestçe salınıyor. Sanırım burası bir televizyon tarlası!
Ekrandaki görüntüler hepsinde aynı. Bir tarla boyunca aynı oynaşmalar. İnanılmaz bir manzara bu
Bir tanesine odaklanıyorum. İki adam ekranda konuşuyor. Biri gri takım elbiseli, asık suratlı ve sıkıcı bir tip. Diğeri ise eğlenceli. Rengarenk bol bir gömlek ve dizlerine kadar gelen bir şalvar giymiş. Palabıyıkları, kafasında oyuncak bir şapkası ve pembe yanakları, bir kulağında iskelet çenesi, diğerinde yemek çatalı küpesi var. Burnunda da ufak bir top. Yüzü hep gülümsüyor. Bildiğin palyaço bul
"Ölümün yanlış olan tarafı ne bayım? Seni korkutan ne? Neden ölümü birazcık haysiyet ve insanlıkla, biraz anlayışla ve hatta biraz da mizahla karşılamıyorsun?"
Sayfa 32Kitabı okudu
Birazcık içtenlik tehlikelidir ama çok fazlası kesinlikle ölümcüdür.
