Ada
Kahraman falan değil. Kahramanlığın tamamıyla ötesinde bir yerde.
Ama onu sevmeyenlerin... Sahi, niye sevmezlerdi? Birkaç kez kendisiyle daha yakın bir ilişki kurmak istemiş olanlar vardı. Hiçbirine güler yüz göstermemişti. Manastırda hepsi kardeşti. Yeterdi bu. Daha yakın bir kardeşlik istemiyordu Andronikos. Tartışmalarına katılmaktan ne zamandır kaçınmıştı. Tartışmalar artık onu hiç ilgilendirmiyor da ondan. Tartışılacak şeylerin neler olduğu önceden belli zaten. Bunların tartışılması bile gerekli değil. Tartışılması, herhangi bir sonuca da ulaştırmıyor; yalnız, birkaç kişinin birkaç saat boyunca birtakım büyük adlar sayıp gölgelerine sığınarak, "bence" sözünü her cümlenin altında sezdirerek olmadık saçmalan kafalara kaka kaka yinelemesinden öteye geçmiyor. Geçmiyordu. Şimdi, öyle düşünmeli, öyle yapmalı cümleleri. Geçmiş zamanda.
Andronikos, önceleri korku duymuştu içinde. Bu tartışmalara katılmıyor, katılmak istemiyor, katılamıyordu artık. Daha kötüsü, katılması için içinden gelen bir dürtü, bir istek yoktu. Yoktu, çünkü -işte burası korkutucuydu- çünkü tartışılanların önemine, gereğine inanmıyordu. Böyle şeylerin tartışılması saçmaydı. Herkes temeli bırakıp çatının kiremidinden söz açıyordu. İki oluklu mu, üç oluklu mu olsundu?
Sayfa 15Kitabı okudu
Masallarda Bir Peri Çıkar Karşınıza Gerçek Hayatta ÖğretmenAhmet Şerif İzgören · Elma Yayınevi · 20192,323 okunma
SUUD
Saat 8:17
Kümesi açtığımda ortalık hareketlensin
Ahşaptan bozma evimiz
Tam bakkalın karşı çıkmazına düşerken
Mahallenin çocuklarına eğlence çıksın
Horozlardan evvel davranan minibüs kornaları
Mahallede ki atletli Deli Raşid'i sinirlendirse de
Ne horozu keseriz nede minibüsü rızkından ederiz
Tam bakkalın sağından akıp giderken
Kırıtıp geçen
Insan karnini doyurunca acligi hatirlamaz. Tersine hemen : '' Eh, iste karnim doydu ,peki, simdi ne yapmali? Der.
Birinci konuşmacı, ‘şiir okunmuyor’ dedi.
İkincisi, ‘şiir ayağa düştü’ dedi.
'Şiirin okunması için bir şeyler yapmalı’ dedi, üçüncü.
Dördüncü ‘şiirin hiçbir zaman çok okuru olmamıştır’ dedi.
‘Yeni bir şiir yazılmıyor nicedir’ diye bitirdi sonuncuları.
Konuşmaların altında kaybolmuş altı dinleyici, kargacık
burgacık bir yazı gibi çıktı. Birisi ‘şair olmak ne zormuş’ dedi.
Diğeri ‘asıl okur olmak ne zormuş’ dedi.
En sessiz duranları
‘biz şimdi şiir okuyalım mı okumayalım mı’ dedi.
Sayfa 21Kitabı okudu
