Muâşaka
Çayımı, ekmeğimi hazırladım
Saksıda yetiştirdiğim umutlar kokusunu verirken
Kaleme hararet geldi yazadurdum
Çok heyecanlıydı bahar düşmüş sokaklarda
Telâşlı bir çocuk edasıyla heyecanlıydı kelimeler
Masada sıcak 2 simit hazır
Düşlerim karşımda hayalin menemen hazırlıyor
Çok heyecanlıydın bugün kalbimde
Hayırdır ne oldu gülen gözlerinde?
Öyle
Bu kitapla ilgili yorumlarımı paylaşıp paylaşmamak konusunda biraz kararsız kaldım ve sonra dedim ki paylaşacağım.
**Kitap Yunan yazar tarafından yazılmış ve başından geçenleri, kendi gözlemlerini anlatmaktadır. İzmir Kırkıca eski Yunan köylerindendir ve şimdiki ismi Şirince. Olay burada ve İzmir genelinde hatta zaman zaman Anadolu’nun diğer
Dünyada ne zamandır 'kanun böyle, ne yapalım'diyen devletler değil, kanunlarını toplumsal vicdana uygun hale getiren devletler saygı görüyor.
Nitelikli eğitim ile gelen düşünmeyi becerebilmek yetisi böyle bir şey
Sevan'a karşı haklı çıkmanın tek yolu vardır, baktığı bakış açısını reddetmek. Çünkü Sevan, yakaladığı bakış açısının sonuçlarına acımasızca katlanır ve tek bir mantık hatası yamadan, eşsiz bir belagatle sizi peşinden sürükler. Çocukluğunuzdan beri inandığınız değerlerin gözünüzün önünde lime lime edildiğine tanık olursunuz.
Sayfa 221Kitabı okudu
Evli adamın sessiz çaresizliği
Tapuların bir kısmı eski eşim Müjde ile hisselidir. Bana ait olan kısmını bağışladım.
Sayfa 215Kitabı okudu
Sırça Köşk
Sabahattin Ali'nin bu eserinde köy ve köylüden söz açan bir tek hikâyesi vardır: "Çirkince". Mehmet Işıksoy'un açıkladığına göre "Çirkince" 1945-1946 yıllarında yazılmıştır. Sabahattin Ali, Selçuk'ta yaptığı bir gezi sırasında Şirince'yi de dolaşmış, bilgi toplamıştır. "Çirkince", bir hikâyeden çok; uzun bir gezi yazısına, toplumsal, daha doğrusu, çevresel eleştiriyle yoğrulan bir röportaja benzemektedir. Yazar, çocukluğunda birkaç gün kalıp sevdiği Şirince'yi otuz yıl sonra görmeye gider. Burası eskiden Rumların oturduğu yeşil, temiz, güzel bir köymüş. Savaştan sonra zeytinci Rumlar gitmiş, yerine, Kavala'dan tütüncü göçmenler gelmiş. İşlemesini bilememişler, zeytinlikleri ucuza ağalara satmışlar. Bu yüzden köylü gittikçe yoksullaşmış, köy de çirkinleşmiş. Köylüler ağaçları kesip yakmış, pencereleri kapatmış, yollara gübre dökmüşler. Şimdi kentte oturan birkaç ağanın toprağında işçi olarak çalışıyorlarrnış. "Çirkince"de ağalık düzeninin yalnızca toplumu, insanı değil, doğayı da nasıl bozduğu anlatılmaktadır.
Sakın ümitsizliğe kapılıp sıkıntıya düşme. Allah (c.c.) büyüktür.
Bak! Kim bilirdi Şirince Köyünü kıyamet kopmasa?
*
SK