Eğlence modern insana önemli bir kaçış aracı sağlar. İnsan televizyona, videoya vs. gömülmüşken stresi, endişeyi, hayal kırıklığını, tatminsizlik duygusunu unutabilir. Bir çok ilkel insan, çalışmak zorunda olmadığında, hiçbir şey yapmadan saatlerce oturmaktan oldukça memnun kalır; çünkü kendisi ve dünyası ile barışıktır. Ama modern insanların çoğu sürekli olarak meşgul olmalı ya da eğlenmelidir, yoksa “sıkılır”, yani huzursuz ve asabi olur.
Demokrasi seçenekler sistemidir. Çok partili yaşam için “tek yol” yoktur, bir çok yol vardır. Yurttaş, bir tek görüşe, bir tek modele (bir tek kişiye) mahkum edilemez.
Manevî ve dünyevî alanlar, dinî ve laik faaliyetler arasında İslâm hiçbir ayırım tanımaz. Her iki alan da Şeriat’ın her şeyi kuşatan otoritesi altında bir bütün oluşturur.
1848 bir halk egemenliği devrimiydi - hem ulus içinde egemen- lik (otokrasinin devrilmesi), hem de ulusların egemenliği (kendi ka- derini tayin, Völkerfrühling*). 1848, 1815 karşı devrimine (Restoras- yon, Avrupa Birliği) karşıydı. "En azından, hoşnutsuzluklar kadar umutlardan da doğmuş" bir devrimdi (Namier: 1944, 4). İkinci kez gelen bir Fransız Devrimi değildi kesinlikle. Daha çok, hem onun özgün umutlarını yerine getirme, hem de onun sınırlarının üstesin- den gelme çabasını temsil ediyordu. 1848, Hegelci bir anlamda 1789'un aşılmasıydı (Aufhebung**)