“Geride kalan kalbinizse mutlaka geri dönersiniz.”
"Sen, yalnızlığının ardına saklanan birine benziyorsun oğlum!"
Sevgisizlik de sevgi kadar içtendir. Bir zamanlar sevdiğiniz birinin artık zayıf olduğunu hissettiğinizde, duygularınız sizi ondan uzak tutmak üzere harekete geçer. Hayatta kalma savaşınızda fazladan bir ayak bağına hiç ihtiyacınız yoktur. İçinizde bir burukluk kalır belki, ona karşı sorumluluğunuz olduğunu düşünürsünüz. Ama fazla üzerinde durmazsınız. Hayat, takım dışı edilen zayıf oyuncular için üzülmeye vakit bırakmaz.
Bu ilişkinin diğer tarafında olmak ise hayatta en çok acı veren şeylerden biridir. Sizi bırakanlardan anlarsınız ki, artık tekrar çıkamayacak kadar batışa geçmişsinizdir, batışınızı durduracak hiçbir şey yoktur. Güvendiğiniz, sarılmak, tutunmak istediğiniz "sevdikleriniz" sizin batışınızın durdurulamaz olduğunu hissettikleri anda, yanınızdan uzaklaşmak için saniyeleri saymaya başlarlar. Bu arada beyinleri, vicdan azabı çekmelerini engelleyecek küçük oyunlar oynayabilir. Mesela yaptığınız ya da söylediğiniz bir şeye çok kızarlar. O kadar kızarlar ki, sizi bir daha görmek istemiyorlardır. O kadar kızılacak bir şey midir söylediğiniz? Pek önemi yoktur, onlar bunun gerekli doğrulamasını yapmışlardır. Zaten içgüdüleri sizden uzak durmayı söylemektedir, akıl ona gerekli kılıfı bulur.
İnsan böyle pis bir hayvandır işte.
Sayfa 33Kitabı okudu
"Onu hâlâ düşünüyor musun?"
"Düşündüğüm oluyor."
"Sık mı?"
"Biraz sabahları, biraz öğlenleri, biraz akşamları, biraz da geceleri."
Heyhat! Albertine'e, kendisine ihtiyacım yokmuş gibi görünmek için;
"
Hiç şüphesiz, nasıl ki geçmişte, Albertine'e, beni sevsin diye, "Sizi sevmiyorum," dediysem,
benimle çok sık görüşsün diye, "Ben insanları görmeyince unuturum," dediysem, ayrılık fikrinin önüne geçmek için, "Sizden ayrılmaya karar verdim," dediysem, şimdi de, bir hafta içinde mutlaka dönmesini istediğim için, "Ebediyen elveda," onu tekrar görmek istediğim için, "Sizinle görüşmem tehlikeli olurdu," ondan ayrı yaşamak bana ölümden beter geldiği için, "Haklıymışsınız, birlikte bedbaht olacaktık," diyordum.
"
"Yalnızlık da yoldaş olabilir insana."
"Birini bu kadar özlemek mümkün müydü?"
"Özlediğiniz biri var, öyle değil mi gözlerinizden açıkça okunuyor."
Aynı göğe birlikte bakarsınız ve bir süre sonra, Gitmem lazım, der, siz Hoşça kal, deyip veda edersiniz, o da Hoşça kal der, öte yandan kimse veda etmez, sizi tekrar görmek istemedikleri sürece.
Sayfa 304Kitabı okudu
