ozgur
@socrateslust
Neptune by Foals
Diyarbakır
25 Ağustos 2005
12 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Procrustes yatağı: Yunan mitolojisinde, poseidon'un oğlu olduğu, gerçek adının Damastes ya da Polyphemon (boyun eğdiren zorba) olduğu söylenir. Procrustes onun lakabıdır ve metale döverek şekil verenlere verilen isimdir. Attika'da Eleusis'ten Atina'ya giden yol üzerinde yaşayan zalim Procrustes yoldan geçenleri kandırarak evinde ağırlamak için çağırır, sonra onları kendi özel yatağına bağlayıp bedenlerinden taşan kısımları keser, kısa gelen kısımlarını ise mengene ile gerer ve her durumda yatağa yatırdığı kişiyi yatağın ölçülerine uygun duruma getirir. "Procrustes'in yatağı" tarih boyunca tek tip insan toplumu üretme projelerinin ve dogmatizmin simgesi olmuştur.
(Beethoven - Moonlight Sonata)
Demek Tanrılar da sevginin insana kazandırdığı gücü ve erdemi her şeyden üstün tutuyorlar.
ŞölenKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bu insanları oldukları gibi kabul etmek gerek. Parayı seviyorlar ama bu hep böyle oldu. İster deri, ister kağıt, ister bronz, ister altın olsun, insanlık parayı sevdi. Akılları bir karış havada elbette ama ne önemi var? Acıma duygusu ara sıra yüreklerinin yolunu buluyor. Özellikle basit insanların yüreklerinin.
Ama Sevgi, kadına öyle bir yürek verdi ki, onun yanında ana baba, oğullarına sadece isimle bağlı birer yabancı gibi kaldılar.
ŞölenKitabı okudu
Okuldan suratımda çürükler, tırnak yaralarıyla döndüğüm günler babam, “Görürsünüz adam olmayacak bu çocuk,” derdi. Konuşmazdım. Sevinirdim. Babam adamsa ben olmayacaktım.
Elbet sana da bakacağım. Kaşlarını çatıp dudaklarını ıslık çalar gibi uzattığın zaman. Gözlerini kaldırdığında birbirimizi göreceğiz. Biliyorum mavi gözlüsün.
Birden kaldırımdan taşan kalabalıkta onun da olabileceği aklıma geldi. İçimdeki sıkıntı eridi.
Sayfa 1Kitabı okudu
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Sayfa 190Kitabı okudu
Ötmek istiyorum viran bağlarda.
Ayağıma cennet kiralansa da.
İşte Gidiyorum Çeşmi Siyahım (Naçizane önerim Birkan Nasuhoğlu'nun yorumu ile dinlemenizdir.)
Şeytan en çok tövbe etmiş insanla uğraşır. Çünkü, kaybettiği bir askerini tekrar kazanmak ister.
Kalkıp haykırdım: "Getirsin ayrılışı bu sözlerin! Rüzgârlara dön yeniden, ölüm kıyısına uzan! Hatıra bırakma sakın, bir tüyün bile kalmasın! Dağıtma yalnızlığımı! Bırak beni, git kapımdan! Yüreğimden çek gaganı, çıkar artık, git kapımdan!"
Dedi Kuzgun: "Hiçbir zaman."
