Cehennem, birden girilen bir yer değildir; oraya, küçük adımlarla farkında olmadan girilirdi.
Geçmişimize bakarak geleceğimizi kestirmeye çalıştığımız anlar vardır. İnsan ücra yerde bir kayanın üstünde oturur ve büyük bozgunların dökümü geçmiş ile koyu bir karanlıktan ibaret gelecek arasında uyum yakalamaya çabalar. Bu anlamda zamanın, tefekkürün ve uzaklığın bir araya geldiğinde mucizeler yaratacağına inanıyordum.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Bir insanın gözleriyle gördüğü bir manzaranın, iç gözde gizlenenlerin yansıması oluşuna sık rastlanır.
Sayfa 19Kitabı okuyor
Ama kesin olan şu: en kötüsü sessizlikti. Daha doğrusu gürültünün olmayışı. Ağacı bol doğa yaşamına özgü melodiler yoktu, ne kuşlarımız vardı ne de çığlık çığlığa böceklerimiz.
Sayfa 12Kitabı okuyor
şöyle bir yalnızlığa ihtiyacım var
… bir sürgün yalnızlığıyla on iki ay boyunca orada yaşamak zorundaydım.
…
Boş zamanım olacağını düşünüyordum, yaşamımın son yıllarında uzak kaldığım okumalarla beynimi doldurmayı istiyordum.
Sayfa 9Kitabı okuyor
Bir insanı çok yakından tanıdığında onu yargılamanın olanaksız olduğunu söyledim.
Sayfa 28Kitabı okudu
Tanrı’nın sabrıyla karşılaştırıldığında, insan yaşamının bir yılı nedir ki?
Sayfa 18Kitabı okudu
“Bir hayal kırıklığı sizi buraya sürükledi, bundan eminim,” dedi kaptan.
Sayfa 18Kitabı okudu
Nefret ettiğimiz insanlardan sonsuza dek uzak kalamayız. Öte yandan, yine aynı nedenle, sevdiklerimize asla büsbütün yakın olamayacağımızı da düşünebiliriz.
Sayfa 7Kitabı okudu
" Dünya kötü insanlarla, çok kötü insanlarla dolu. Ancak saf bir adam , insanların iyi olduğuna inanabilir. "
Sayfa 90 - Jaguar KitapKitabı okudu
robot oğlan
Ama kundaktaki bebeğin muammaydı tabiatı..
İnsan değildi ki bu, robot bir oğlandı! Ne sıcak ne de tatlı,
üstelik deri yerine ince soğuk bir tenekeyle kaplı.
Kafasında teller ve tüpler vardı.
Yatmış orada, öylece bakıyordu,
ne ölüydü ne de canlı.
Bütün gözler bakar, bazısı gözler, pek azı görür.
Gözlerime inanamıyordum, gördüğüm kişi ben miyim?
Solgundum, ölülere has bir solgunluk. Özellikle gözlerim iflah olmaz bir delinin gözleriydi. Mavi göz bebeklerim koyu kırmızı adacıklarla çevriliydi. Göz kapaklarımda ve çevresinde yarışırcasına mosmor halkalar. Soğuk ve korku dudaklarımı kavurmuştu. Boynumda kaşkol gibi duran kalın sargıda, kanlı, kurumuş yara kabukları, hafif nemli ve irinli kan pıhtıları vardı. Bedenim artık yaraları kapatma sanatını anımsatıyordu.
Kendimi bitkin hissettiğim, göz kapaklarım birer kurşun gibi kapandığı sürece, canlıyım demekti.
Yaşam ve gelecek, düşmana çevrilen bakışa bağlı olduğunda, kim gözlerinin prizmasını değiştirmeye hazır olmazdı ki.
Sayfa 165Kitabı okudu