SÜMERLER'İN HAZİN SONU...
Sümerler günümüzden 7-8 bin yıl önce Mezopotamya'ya yerleşerek yüksek bir uygarlık kurmuşlardı.
Sümerler kurdukları uygarlıkta rahat ve rehavet içinde yaşarken, Yıkılışından 100-150 yıl kadar önce yani günümüzden 4500 yıl önce Arabistan içlerinden Akad diye adlandırdıkları kavmin insanları Sümer kentlerinde çalışmak için akın akın gelmeye başlıyorlar.
Bir kısım Sümerler bunlara karşı çıksa da diğerleri ucuz ve kolay işçilik ve köle gözüyle baktıklarından göz yumuyorlar.
150 yıl içinde işler değişiyor, Akatlar kentleri yakıp yıkıyor, Sümerleri öldürüyor ve sonra iktidarı ele geçiriyorlar.
Sümerlerin son günlerinde bir bilge kil tablete şöyle yazıyor.
"FARK EDEMEDİK GEÇ KALDIK.
AMAN TANRIM BU VAHŞİLER HEPİMİZİ YOK EDECEK.
TANRIM BİZİ AFFET.
BİZDEN SONRA GELENLER BUNLARI OKURSA BELKİ DERS ALIR.”
“GEÇMİŞİNİ BİLMEYENİ
GELECEK; TOPA TUTAR !”
Ve Sümer devleti yıkılır Akadlar Sümer uygarlığının üstüne oturur.
KAYNAK: Muzazzez İlmiye Çığ
Sümerolog-tarihçi bilim insanı.
Herkese selamlar
Robin Sharma ' nın kaleminden; " 
Ferrari'sini Satan Bilge " kitabı ile geldim.
Ben bu tarz kişisel gelişim kitaplarını dönemsel olarak okumayı seven biriyim. Bana yeni şeyler kattıklarına inanırım. Ferrarisini Satan bilge kitabı hakkında çok farklı düşünenler olabilir.
Kitabın abartıldığını söyleyenlerin aksine benim gibi kitabı çok
Kendine tarihçi.... :)))
Bu gönderiyi alıntılama sebebim.... çok komiksinizzz laaaaa gerçekten....
al sana kaynak
Günümüzde İslam dininin ilk olarak Türklere ne şekilde ve hangi şartlarda geldiği pek bilinmez, bilinmesi de istenmez. Ancak, bu topraklarda yaşayan bir çoğumuzun bilmediği, ya da bilmek istemediği bu tarih, aslında ders diye anlatılan o taraflı tarihi
M Sinan Öznişastacı
@ms1nan
·4g
Türkler için "sıradan" olan şey herhangi bir dine geçmektir. İslamlaşmanın bu bapta olağan dışı bir tarihselliği bulunmaz, sadece sonuçları diğerlerinden çok farklı olduğu için şu anda böyle bir çalışmada konuyu tartışıyoruz.
Sayfa 131Kitabı okudu
Zor zamanlar
Adnan Binyazar ismi bana hiç de yabancı bir isim değil. Bu ismi babamın askerlik anılarında sıkça duyardım. Adnan Binyazar babamın askerlik yaparken komutanıymış. Bugün ilk kez bir kitabını okudum ve benim için farklı bu yazarın eserini değerlendirmek istedim.
Yazarın yaşadığı hayat gerçekten zor, şartlar ağır, insanlar kötü...
Şiddete bağımlı ve en önemlisi duyarsız, sorumluluklarından kaçan bir baba figürü...
Şefkat ve sorumluluk sahibi ancak evlatlarından ayrı düşmüş bir anne.
Her zaman sevgi ve ilgiye muhtaç bir küçük kardeş.
Şehirden şehre savrulan yazar, çok zor bir yaşamın kucağına düşmüş. Amiyane tabirle hayat okulunda okumuş. Hayatın cenderesinden geçmiş. Her insanın kolay kolay dayanağı şeyler değil bunlar.
Özellikle İstanbul yaşamı, acımasız bir işverenin elinde yediği dayaklar. Yaşadığı aşklar, okumaya olan sevgisi hep bir ders niteliğinde.
Kitabın son bölümünde ve Diyarbakıra dönmesi, annesine kavuşması, babası ile tekrar bir hayata atılması.... Ve son olarak eğitim hayatına atılıp güç bela kendini öğretmen okuluna kaydettirmesi... Hepsi çok manidar.
Kitabı okurken şunu düşündüm. O dönemin insanlarını -sadece yazar değil - herkes çok zor günler yaşamış. Yokluk hayatın her aşamasında insanların karşısına çıkıyor. Bir kuşak adeta aç yaşamış. 2. Dünya savaşı ve sonraki dönemlerde herkes acı çekmiş.
Çıkarılacak çok dersin olduğu, ancak yokluk kavramına artık uzak olan günümüz insanı için belki de çok şey ifade etmeyen bir eser, bir başyapıt. Yazarı kutluyorum. Bu yaşananları
Adnan Binyazarın kaleme alması bile bence büyük cesareti gerektiriyor. 
Masalını Yitiren Dev
