"Hak ediyormuş! Belki hak ediyordur. Yaşayanların birçoğu ölümü hak ediyor. Ve ölenlerin bir kısmı da yaşamayı hak ediyor. Yaşamı onlara verebilir misin? O halde hak, hukuk adına ölüm buyurmakta çok acele etme."
İnsana yaraşır bir ölüm, boyun eğilen bir ölüm, güvenerek düşünülebilen bir ölüm olmamıştı. "Bir sürü aptalca hata yaptım." dedi. "Hayatta hata yapılıyor. Yaşlılığın asıl yükü pişmanlıklar..."
''Bu dünyada tesadüfen bulunuyoruz,'' dedim. ''Baba, anne, çocuklar, herkes bir rastlantı sonucu burada. Boşuna ağlıyorsun. İnsan yalnız doğar, yalnız ölür...''
''Birazcık sevgi yeterdi,'' diye mırıldandı o otoriter ses tonuyla.