Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
236 syf.
10/10 puan verdi
!!! SPOİLER İÇERİR !!!
Kitabın başlarında bir adamın yakınının ölecekken ölmemesini anlatırken Pişman olmuş gibiydi adeta, ifadelerini kullanması üzerine haberlerde "Pişman oldu ve ölmekten vazgeçti." diye verilmesi ve bundan insanların İrade gücüyle ölümün yenilebileceğini çıkarması. Şimdiye kadar ölenlerin de irade zayıflığı yüzünden
Beyaz Kalp
“Artık anlatılmaması gereken bir şeyse. Anlatılma zamanı geçmiş bir şey, her zamanın kendi hikayesi olur ve o zamanı bir kez kaçırdın mı, artık sonsuza kadar susmak daha iyidir bazen. Şeyler de zaman aşımına uğrar ve uygunsuz hale gelirler.”
Kitabın en başında intihar eden bir kadından bahsedip olay örgüsünü öyle değişik bir şekilde bağlamış ki yazar kitabın sonuna kadar başında bahsedilen intiharın nedenini düşünmeyip öylesine kitapta bahsetmiştir ve ne alaka boyutuna gelmeye başlayınca tekrar kitabın sonlarına doğru anlattığı olay örgüsünü bağlayıp okuyucuya farklı bir sunum yapılmış gibi hissettirdi bana.
Kitabın konusu sıradan bir adamın hayatını, ilişkisini, evlilik sürecini ve evlilik sürecinde yaşadığı gelgitleri duygu karışıklıkları, babasıyla olan ilişkileri ve babasının geçmişindeki sırları öğrenmeye çalışması ve gizem halini aldıkça kendi kendine karakter kitapta kendiyle dertleşir gibi her konuyu , her yaşadığı durumu iç düşüncesini okuyucu ile paylaşmış. Diğer karakterlerin hiçbir şey bilmeyip sanki sırdaşı sizmişsiniz gibi hissettirmiş.
Sanki karşı tarafa muhatabı olduğu kişi ve kişilere söyleyemediklerini uzun uzun tasvirleyip anlatmış. Bazı yerlerinde çok fazla konuyu detaylandırıp dikkati dağıtsa da , parantezler halinde cümlenin içinde cümle halinde nerede kaldım dedirtse de okuduğum kitaplardan farklı bir tema hissettim.
İKİ ŞEHRİN HİKAYESİ ÜZERİNE
ÖNCE ESERDEN ALINTILAR…
* Öldüğümde çok sevdiğim şu kitabın sayfalarını artık ceviremez olacağım, bu yüzden de ölmeden önce hepsini okumuş olmaya dair nafile bir umut besliyorum. Bir an ışık vurduğunda yüzeyin altındaki hazinelerin ve batıkların hayal meyal göründüğü şu dipsiz suyun derinliklerine bakamayacagim.
*
İnsan ve Deniz
Bir toplumda,çoğunluğun benimsediği, uzlaştığı, kabul gören, günlük yaşantılara etkisi olan, toplumun birlik ve beraberliğine ışık tutan her türlü düşünce, davranış ve duygulanımlara değer diyoruz . Doğaya sevgi, saygı, canlılara merhamet, empati, ailenin vazgeçilmezliği, iyinin, doğrunun, merhametin insan hayatındaki değerini ajite etmeden kitapta görmek mümkün.
Sömürüyü görmezden gelmek mi, yoksa elini taşın altına koymak mı doğru olan? Bazen canını yaksa da yaşananlar, doğru olanı korkusuzca yapmak, susmak ve tepkisiz kalmaktan iyidir. Göçmeye mecbur kalmış canlıların hayata tutunma çırpınışları vicdani bir sorumluluk omzumuzda.
Annelik içgüdüsü, sahiplenmek mi, yoksa canı yanmasın diye yeri geldiğinde vazgeçmek mi canından? Kardeşi için ölümü göze almalı mı insan? Alışamadığı bir doğada insanın mutluluğu mümkün mü? Livaneli'nin öz ve etkili anlatımıyla bu soruların cevabını bulmak mümkün.
Okuyup okutturulması gereken bir eser.
Hasan Ali toptaşı henüz yeni tanımanın heyecanıyla bir söyleşi kitabını alıp soluksuz okuyup her sayfada notlar alıyor, yazarın her dediğini ince ince süzüyordum. Söyleşide verdiği cevaplar beni biraz etkilemişti, ve kelimeleri merak uyandıran yazar gibiydi. Neyse ; kitabı bitirdim ve Hasan Ali toptaş İn kitabını okumak istedim. Bin hüzünlü hazı aldım ve başladım okumaya, iyi ilerliyordum. Uzun tasvir ve tahlillerin sonunda kimin konuştuğunu ve Alaaddin i merak eder oldum. Kitap çok gariptirki birçok kelime barındırıyor ama sanki hiçbirşey anlatmıyormuş gibi veyahut anlatıcı bir adım ilerleyip bin türlü tasvir, hayaller, halüsinasyonlar anlatıyordu. Bir türlü kitaptan istediğim duyguyu veyahut yazarın oluşturmaya çalıştığı havayı içime çekemedim. Umarım diğer kitapları iyidir. Bazen yazarlar yazarken acele ederler ister istemez, o olağan üstü birikimlerinin yükü ağır gelir ve dayanamayıp her fırsatta okura o yükten de yükler. Halbuki Hasan Ali söyleşide yazarken bazen susmak gerektiğini söylemişti. Ama bu yapıtında kendisi pek yapamamış bunu.
