Şunu muhakkak hatırlatmalıyız kendimize;
hayatta hiçbir değere tutunmadan, yalnız kendi nefsimiz için yaşayarak doyumsuzluğa ve bencilliğe yaklaşmak bizi insan kılmıyor. Yalana ortak olmak, kafamıza estiği gibi konuşmak, her geçen gün artan bir öfkeyle sağa sola laf saymak da içimizi rahatlatmıyor. Aksine öfkemiz katlanıp büyüyor, insani değerlerimizse yok olmaya yüz tutmuş. Bu kavga bizim hiçbir şeyimiz olmaz. Oturduğumuz yerden ahkâm kesmekle de duyar kazanılmaz.
Bazen susmak konuşmaktan iyidir. Çoğu zaman susmak, konuşmaktan çok daha iyidir.
"..., her zamanın kendi hikâyesi olur ve o zamanı bir kez kaçırdın mı, artık sonsuza kadar susmak daha iyidir bazen. Şeyler de zaman aşımına uğrar ve uygunsuz hale gelirler."
_Kadın olsam hayat kadını olurdum.
_Bir çiçeğe konan kelebek olmaktansa, bir boka konan sinek olmayı tercih ederim.
_Kelebeklerin ve arıların arzuladığı bir çiçek olmak varken, sinekleri cezbeden bir bok parçasıydım.
_Beni soğuk, kibirli, ukala falan bulduysanız sizi sevmemişimdir. Sevdiğime kedi gibi olurum ben.
_Yeterince dürüstsen, fazlasıyla
_Oturarak başarıya ulaşan tek yaratık bir tavuktur.
_Seksten daha ilginç bir şey keşfetmiş kişiye entelektüel denir.
_Eğer doğru kullanırsan sözcükler X ışınları gibi her şeyi delip geçebilirler.
_Dertlerini gözyaşlarında boğmak isteyenlere, dertlerin yüzme bildiğini söyle.
_Dertten kim öImüş sanki bırak her şey dağınık kaIsın.
ORESTES
Söyleyeceklerimi dinlemeden bir sonuca varma. Kararını beni dinledikten sonra ver.
MENELAOS
Haklısın, konuş öyleyse! Bazen susmak konuşmaktan iyidir, bazen de konuşmak sessizliğe tercih edilir.
İnsanın bazen kendisi için yapabileceği en güzel şeydir kendi kabuğuna çekilmek. Kimseye gitmemek, birilerine yetişmeye çalışmamak. Kendisine geç kalmamak. Başkalarını memnun etmek için çabalamamak. Anlamayana anlatmamak. Kendine zar zor yeten enerjisini bir de değmeyecek insanlara harcamamak.
Gerekirse susmak, sadece susmak. Yalnızca kendi sessizliğini duymak. Bazen kabuğuna çekilmek iyidir. İnsanı dinlendirir. Bu bir yenilgiyi veya yalnızlığı kabullenmek değildir. Yalnızca kabuğuna çekilmektir. Kendini dinlemektir.