Tahsin Yücelin Peygamberin Son Beş Günü kitabı, 1992 yılında yayımlanmış ve 1993 yılında Orhan Kemal Roman Ödülü’nü almıştır. Kitap, devrimci ozan Rahmi Sönmez’in, takma adıyla Peygamber’in, hayatının son beş gününü anlatır. Peygamber, bir kış akşamı, Taksim Meydanı’nda, arkasından kimsenin gelmediğini bile bile, en önden gidiyormuş gibi bir duygu içinde yürür. Bu yürüyüş, onun bütün yaşamını özetler. Hep en önde olduğunu, hep ileriye doğru gittiğini sanırken, yaşamın dışına sürüklenir, gerisinde kalır. Hep çevresindekilerle kaynaşmak istemiş ama onlar kendisini şu ya da bu biçimde yarı yolda bırakmışlardır. Gerçek devrimci ozanlar arasına katılmasını sağlayacak "tabutluk"lar hayal edip durmuş ama evinde bir tür tutuklu yaşamı sürdürmüştür. Bir yarı bilinç içinde geçen son beş gününde ise, hayallerini gerçekleştirdiğini sanır ama yalnızca yıkılışlarını yaşar.
Kitap, temelde iki bölümden oluşur. Birinci bölüm, Peygamber’in kısa yaşam öyküsünü ikinci bölüm ise son beş gününü anlatır. Kitap, Peygamber’in kişisel tarihini, Türkiye’nin toplumsal tarihine paralel olarak sunar. Peygamber, 1960’larda sol hareketin içinde yer alır, 1970’lerde darbeyle yüzleşir, 1980’lerde ise bunalıma girer. Kitap, Peygamber’in yaşadığı dönemin siyasi, kültürel ve ideolojik çatışmalarını, ironik bir dille yansıtır. Peygamber, hem kendisiyle hem de çevresiyle sürekli bir bölünme yaşar.
