Her rastgeldiğim şeyi veya kimseyi kucaklayıp öpmek isterdim. Gönlüme bu harikulade şenliği veren şeyi tahlil edecek olursanız, ne bulursunuz? Ya bir tahtadan at, ya boyalı tenekelerden bir lokomotif, ya derisi iki-üç günde delinmeye mahkum bir küçük trampet...
20 Ocak
‘Şu dağılmış halimi bir görseniz! Bir oyuncakçının vitrinine bakar gibiyim, küçücük adam ve küçücük at figürleri önümde hareket ediyor ve ben kendi kendime, bunun görsel bir aldatmaca olup olmadığını soruyorum. Ben de oyuna katılıyorum, daha doğrusu, bir kukla gibi hareket ettiriliyorum ve bazen yanımdakilerin tahtadan yapılmış ellerini tutunca ürperiyor, irkiliyorum. Akşam, gün doğuşunu izlemeyi tasarlıyorum ve sabah yataktan kalkamıyorum; gün boyunca Ay ışığını bekliyorum, sonra da akşam, odamdan çıkamıyorum. Ne uğruna uyandığımı, ne uğruna uykuya yattığımı bilmiyorum. Yaşamımı bir zamanlar devindiren maya yok artık; derin gecelerde beni uyanık tutan, sabahları beni uykudan uyandıran uyarıcı çekicilik yitip gitti.’
Sayfa 88
Çocuklar kendi yaşadıkları dünyanın içinde en çabuk olarak haksızlığı sezerler, en derin olarak haksızlığı duyarlar. Çocuğun uğradığı haksızlık bize küçücük bir şeymiş gibi gelebilir ama çocuk da küçük olduğu için kendi dünyasının bütün ölçüleri kendi boyuna göredir. Tahtadan at çocuğun gözünde safkan bir at büyüklüğünde görünür.
Sayfa 60Kitabı okudu
... Çocuklar kendi yaşadıkları alemin içinde en keskin olarak haksızlığı sezerler, en derin olarak haksızlığı duyarlar.Çocuğun uğradığı haksızlık bize küçücük bir şeymiş gibi gelebilir ama, çocuk da küçük olduğu için kendi aleminin bütün ölçüleri kendi boyuna göredir.Tahtadan at çocuğun gözünde safkan bir küheylan iriliğindedir.
