Nazım Hikmet, çok özel bir kişilik, çok özel bir şair. İlk şiirleri hariç olmak üzere bütün şiir kitaplarını okudum. Yapı Kredi Yayınları sekiz şiir kitabını sıralı olarak yayımladı. Bunlar :
1. 835 Satır, Jokond ile Sİ-YA-U, Varan 3, 1+1=1, Sesini Kaybeden Şehir.
2. Benerci Kendini Niçin Öldürdü?, Gece Gelen Telgraf, Portreler, Taranta-Babu'ya Mektuplar, Simavne Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Destanı, Şeyh Bedredddin Destanı'na Zeyl.
3. Kuvâyi Milliye, Saat 21-22 Şiirleri, Dört Hapisaneden, Rubailer.
4. Yatar Bursa Kalesinde
5. Memleketimden İnsan Manzaraları
6. Yeni Şiirler
7. Son Şiirleri
8. İlk Şiirler
Ben ilk yedi kitabı okudum ve çok beğendim. Özellikle Memleketimden İnsan Manzaraları bir başyapıt. Son Şiirleri 1959 tarihinden 1963 yılına kadar yazdığı şiirlerden oluşuyor. Son şiirlerinden bazılarında ölüm teması çok açık şekilde yer alıyor. Nazım adeta ölümün çok yakın olduğunu hissetmiş ve şiirlerinde bunu dile getirmiş. Bu döneminde, hastalığının derinliğini algılayarak, kendini ölümle karşılaşmaya hazırlar gibidir.
“Durup dinlenmeden ölümü düşünüyorum / Sıram yakın demek” ,
“İyice yaklaştı bana büyük karanlık” ,
“Ölüm kendinden önce bana yalnızlığını yolladı”
"Geliyor sıram
ansızın atlayacağım boşluğa
ne çürüyen etimden haberim olacak
ne gözlerimin çukurunda dolaşan
böceklerden…"
Zaman zaman duygulanarak okuduğum bu şiirleri ve bütün şiirlerini çok beğenerek okudum. Nazım bir kez okunup kenara bırakılacak bir şair değil. Elininizin altında bulunmalı ve sık sık okunmalı...
Ne mutlu bize, Nazım bizim şairimiz...
