Batı dünyasında yaşlıların giderek yalnızlaştığını biliyoruz.Üretim çarkından çekilen ve tüketici olarak da yeterince dinamik bulunmayan yaşlılar, adeta toplumun kıyısına itiliyor.Yaşlanmanın getirdiği doğal bedensel zayıflık, yaşlı insanların utanmalarını gereken bir durum olarak sunuluyor ve devreye anti-aging türü maskaralıklar sokuluyor.Anti-aging ideolojisi bize şunu söylüyor: ''Genç olan daha iyidir.Beden genç, ince ve güzel görünmelidir ki insanlar onun üzerinden onu taşıyan kişiye değer versinler.'' Modernite gençliği adeta kutsuyor, bütün hayatı gençliğin kendisini tekrar ettiği bir döngü olarak kurmak istiyor.Bu da, yaşamışlığın getireceği derinliği reddetmek anlamına geliyor.
Sayfa 103
Yatak odasına güllü perdeler asıyoruz. Ben çarşıdan patlıcana alıyorum, sen ortalığa bakıyorsun. Resmini dairede masamın üstüne koyuyorum sen de resmimi tuvaletinin üstüne yerleştiriyorsun. Yatağımızın yanında kitaplarımız duruyor. Benim komodinimin üstünde benimkiler duruyor, senin komodininin üstünde seninkiler duruyor. Işıklarımız da gece lambalarımız da ayrı fakat kalplerimiz bir çarpıyor. Sen dört ben altı sayfa okuyunca uykumuz geliyor. Aynı anda birbirimize doğru dönüyoruz, öpüşüyoruz. Aynı anda Fransızlar gibi iyi geceler diliyoruz. Amerikalılar gibi birbirimize arkamızı dönüyoruz. Sabaha tekrar buluşmak üzere ayrılıyoruz.
Sayfa 476Kitabı okuyacak
Merdivenlerden tekrar odamıza çıkarken her şeye sinsi bir kurt gibi bakan adam, burada gördüğü her şeyin Jack London'un romanlarında anlattığı hayatlara benzediğini söylüyordu. " Düşünsenize " diye ekliyordu ardından. " böyle bir odaya giriyoruz, yemek masasının üzerinde küçük bir bebek, öleli neredeyse bir hafta olmuş, anne ve babası başında çaresizce bekleşiyorlar. Neden? diye soruyoruz, bu çocuk neden burada böyle yatıyor? Tabut alacak paramız yok ,onun için, diyor annesiyle babası. Tıpkı Jack London'un bir romanında anlattığı gibi... Ne müthiş değil mi?
Hep yeni hayatlar yaşamayı isterken, kendimi aynı hayatı tekrar tekrar yeniden yaşarken buluyorum…
