Sükûnet, sessiz yaşanan taşlaşmış ıstırap, çıkışta başka, artık başka bir hayata dönüleceği bilindiği için cenaze sahibinin sonsuz oyalanması, ne yapıp edip törenden ayrılmaması, bu hale yukardan ağıt yakan sesler çok çok sahiciydi. Öyleydi de neden sadece oradaydı, gerçek bu kadar az görülür, yaşanır bir şey mi, bilmiyorum. Bazen sezdiğim; zaten insanın gerçeğe hayatta pek seyrek, pek uçucu hallerde ancak tesadüf edebilmesi ve bu halin de görüldüğünü anlar anlamaz kayboluvermesi. Onun dışındaki uzun mu, kısa mı olduğu belirsiz sürekli akış sadece bir hayalin, boşluğun akışı, akışı, akışı.
Sayfa 28Kitabı okudu
"Gördün mü? Yaşıyorsan iniş çıkışlar vardır hayatında. Hiçbir sorunun yoksa bence korkmalısın. Çünkü ölmüş olabilirsin.
Eğer hayatı iyisiyle, kötüsüyle kabul edersen, seni bu kadar rahatsız etmez. Benim hayatımı güzel kılan noktalardan biri de hayatın bu iniş çıkışlarını kabul etmem. Onu reddetmemem ve onunla birlikte yaşamayı öğrenmem..."
Çağımızın hastalığı olarak isterinin yerini yeme düzensizliklerinin alması tesadüf mü? Bu duzensizliklerin çoğunlukla kadınları, özellikle genç kadınları etkilemesi tesadüf mü? Çünkü diyet fiziksel görünüşü, öz kimliği ve cinselliği birbirleriyle, bireylerin başa çıkmaya çabaladıkları toplumsal değişimler bağlamında bağlantılıyor. Sıska gövdeler artık kendinden geçerek tanrı yoluna adanmış olmaya değil, bu dünyevi savaşın yoğunluğuna tanıklık ediyorlar.
Ayrıntı Yayınları
"2030'a hoş geldiniz. Hiçbir şeyim yok, mahremiyetim yok ve hayat hiç bu kadar iyi olmamıştı."
Great Reset'i bu sözlerle duyuran Dünya Ekonomik Forumu; Ajanda 2030 ve mülksüzleştirme konusunu açıkça itiraf ediyor.
Danimarka Sosyal Demokrat Partisi Milletvekili'nin resmiyle paylaşılan bu gönderi. Twitter'da durmasına
Bugün bir konuşmada "istatistik" diyeceğime "istiska" dedim. Durdum bir daha söyleyim derken yine "istiska" dedim.
" kıtlık ve kuraklık zamanında gelen su damlası" anlamına geliyor.
Bu tesadüf mü tevaffuk mu :))) 
Ibrahim Ahmed
Bundan uzun zaman önceydi. Bir roman düştü gönlüme. Aşk Şeriatı. Yazmaya cesaret edemedim. Dilim lal oldu, kalemimin ucu kör. Kırk fırın ekmek yemeye yolladım kendimi. Dünyayı dolaştım. İnsanlar tanıdım, hikâyeler topladım. Üzerinden çok bahar geçti. Fırınlarda ekmek kalmadı; ben hâlâ ham, hâlâ aşkta bir çocuk gibi toy…
“Hamuş” derdi Mevlâna kendine. Yani Suskun. Düşündün mü hiç, bir şairin, hem de nâmı dünyayı sarmış bir şairin, yani işi gücü, varlığı, kimliği ve hatta soluduğu hava bile kelimelerden müteşekkil olan ve elli binden fazla muhteşem dizeye imza atmış bir insanın, nasıl olup da kendine SUSKUN adını verdiğini?…
Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var. Seneler var ki nereye gidersem gideyim o sesi dinledim. Her bir insanı Yaradan’ın emaneti saklı bir cevher addedip, anlattıklarına kulak verdim. Dinlemeyi sevdim. Cümleleri, kelimeleri ve harfleri… Oysa bana bu kitabı yazdıran şey som sessizlik oldu.
Mesnevi’yi şerh edenlerin çoğu bu ölümsüz eserin “b” harfiyle başladığına dikkat çeker. İlk kelimesi “Bişnev!”dir. Yani “Dinle!” Tesadüf mü dersin ismi “Suskun” olan bir şairin en kıymetli yapıtına “Dinle!” diye başlaması. Sahi, sessizlik dinlenebilir mi?
Bu romanda her bölüm aynı sessiz harfle başlar. “Neden?” diye sorma, ne olur. Cevabını sen bul. Ve kendine sakla.
Çünkü öyle hakikatler var ki bu yollarda, anlatırken bile sır kalmalı.
Kazanılan bütün paranın yaklaşık "yüzde doksan altısının" dünya nüfusunun yalnızca "yüzde biri" tarafından kazanılmasının sebebi nedir dersiniz? Sizce bu bir tesadüf mü?
