AY İNSANLARININ HİKÂYESİ
Yaşlı kemikler, ışığı kaçmış gözler. Her şey sarı, görünüyor. Kendı- mi görüyorum. Orada uzakta, zamanın sarı yıllarında kendimi görüyorum.
Gezgin bir adamın karısıydım ben, ömrümüz dünyayı dolaşarak geç- ti. O ve ben yollarda gezerdik, sırtımızda küçük bir bohça iş kovalardık. Ayaklarımızı yorar, kemiklerimizi
Sayfa 262
Dört sene önce, Sibel ile ilk karşılaştığımızda, bana "Senin hikâyen ne"' diye sormuştu. Ben de "Bir hikâyem yok," demiştim. Bugün anlıyorum..." dedim, Demir'e doğru minnetle bakarak. "Benim hikâyem senmişsin. Ve ben bu hikâyede benim yol arkadaşım olduğun için, her zaman yanımda olduğun için ve yine hayatımın her döneminde
destek olacağını bildiğim için teşekkür ediyorum.
Sayfa 620 - DokuzyayinlariKitabı okuyor
Bu kadar saçma sapan oldukları için bu şehvetlere teşekkür ediyorum, çünkü bize bir insanın her şeye inanmasının mümkün olduğunu ve bu inanca uygun olarak tutkulu bir biçimde hareket edeceğini öğrettiler.
Bana ve çalışmalarıma çok güzel ve misafirperver bir 'mola' vermemi sağladığı için bu mükemmel ülke Brezilya'ya bütün kalbimle teşekkür ediyorum. Her geçen gün onu daha çok sevdim. Dilimin dünyasının benim için batmasının ve düşünümün anavatanı Avrupa'nın da kendi kendini yok etmesinin ardından yaşamımı düzene sokup, yeniden kurmak isteseydim bunu Brezilya'dan başka bir ülkede yapamazdım.
Sayfa 454 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Veda Mektubu
Declaracão [Beyan]
Kendi arzumla ve zihnim açık yaşamdan ayrılırken son bir görevi yerine getirme zorunluluğunu duyuyorum: Bana ve çalışmalarıma çok güzel ve misafirperver bir 'mola' vermemi sağladığı için bu mükemmel ülke Brezilya'ya bütün kalbimle teşekkür ediyorum. Her geçen gün onu daha çok sevdim. Dilimin dünyasının benim için batmasının ve düşünümün anavatanı Avrupa'nın da kendi kendini yok etmesinin ardından yaşamımı düzene sokup, yeniden kurmak isteseydim bunu Brezilya'dan başka bir ülkede yapamazdım.
Ancak altmış yılın ardından yepyeni bir yaşama başlamak için olağanüstü güçlere gerek var. O güçler ise yıllar boyu yapılan vatansız yolculuklar sonucu yok oldu gitti. Bu nedenle yaşamıma tam zamanında ve başı dik bir son vermenin daha doğru olacağına inandım. Düşün dolu çalışmalar bu yaşama, dünyanın en büyük lütfu sayılan coşkulu sevinci ve kişisel özgürlüğü sürekli getirmişti.
Bütün dostlarıma selamlar yolluyorum! Uzun gecenin sonunda doğacak şafağı görmelerini çok arzularım! Sabırsız ben, onlardan önce gidiyorum.
Petropolis,
22 Şubat 1942
Stefan Zweig
Sayfa 454 - 457 Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Çünkü her şey anını bekler...
Anınızı bekleyin, sadece bunu söyleyebiliyorum. Olmuyor diye üzüldüğünüz her şey sadece zamanını bekliyor. Ve ben hayatıma girmiş, hayatımdan gitmiş, hayatımda kalmış, hayatıma girecek herkese binlerce kez teşekkür ediyorum.
