Türk şaman davullarının iç kısmındaki, çoğunlukla kukla benzeri insan figürü, kollarını iki yana açmış, yukarı-aşağıya doğru uzamış şekildedir ve "dört" yöne hâkim görünür. Bu sembolizm Tanri'ya ulaşmış "kâmil insan" görüntüsü de verir. Türkçemiz deki "dört dörtlük insan" ya da "dört başı mamur insan" tabirleri, dört sayısının bu anlamdaki kullanımıyla ilgilidir.
Sümerler’in Asyatik ve Türk kökenli olduğu tezi, hem Amerika Birleşik Devletleri Sümeroloğu Prof. Dr. Samyeli Noah Kramer, hem de Landesberger tarafından ileri sürülmüştür. Dilleri, Türkçemiz gibi, bileşken (acculated) dil grubundandır. Bu nedenle, hem Med’lerden hem de Hindu-Avrupai dil gruplarından ayrı özelliğe sahiptir. Mezopotamya’da kurulmuş olan Kimmerler ve Guttilerin de Türklüğü bilimsel olarak kanıtlanmıştır.
Sayfa 319Kitabı okudu
Hak ile batıl
Peki, hak ile batıl ne demektir? Bir insanın yağmur yağarken şemsiyesini alıp dışarı çıkması doğru bir harekettir. Ama yağmur yagmadığı halde şemsiyesini açarak dışarı çıkması yanlış bir harekettir. Dolayısıyla, Türkçemiz de kullanılan doğru ve yanlış kelimeleri, şarta bağlı olarak isabetli olan şey veya olmayan şey manasındadır. Halbuki iki kere iki dört eder. Yağmur yağsada dört eder, güneş açsa da dört eder, bir hafta öncede dört eder, bin yıl sonra da dört eder. İşte şarta bağlı olmaksızın, mutlak olarak her şart altında doğru olan şeye "Hak" denir. Bunun tersi olarak bir insan iki kere iki üç eder dese bu yağmur yağsa da yanlıştır, bir hafta önce de yanlıştır, bin sene önce de yanlıştır.Her şart altında yanlış olan şeye ise "batıl" denir.
Sayfa 18 - MGV yayınlarıKitabı okudu
Hakiki Türkçemiz
«Sizin hakîkî Türkçeniz, bundan 40-50 sene evvel, konuşulan Türkçe ile yazan muharrirlerinizin dilidir. Ondan evvelki lisânınızın her külfeti bu sonuncuların dilin- de yumuşamış, kaybolmuş, ortaya çok güzel bir yazı dili, bir şiir ve nesir çıkmıştır. Bugünkü diliniz ise tamâmiyle uydurma ve artık güzel olmayan bir dil; ne sesi, ne üs- lûbu kalmış, ziyân olmuş bir lisan...» diyordu.
«Ömer Seyfeddin'in, Yahya Kemal'in, Ahmed Hâşim'in, Fâruk Nâfiz ve Orhan Seyfi'nin; Refik Hâlid'in, Reşat Nûri'nin eserlerinde kemâlini bulmuş Türkçeye nasıl kıyıyorsunuz? Bu güzel dili kısa zamanda nasıl bu kadar mahv ü perîşan ettiniz? Bu, akıl alacak şey değildir!» diyordu.
Sayfa 224
