Parmaklıkların ve tel örgülerin ardında seni gördüm. Kucağında oğlum... Yorgun, üzgün ve bitik... Üzüldüm...
"Ne de olsa kışın sonu bahardır
bu da gelir, bu da geçer ağlama..."
İşte kaç gündür dilimden düşmeyen türkü bu. Dönüp dolaşıp söylüyorum.
"Ne ağlarsın benim bahtı siyahım
Bu da gelir, bu da geçer ağlama..."