saat sabahın altısı, henüz güneş doğmamış.
Dışarda temiz, serin bir hava, kuşların sesi...umudun habercileri gibiydi. Gözünü aldığınca yeşillik, otlar ağaçlar... İçimde huzur, yanıbaşımda sıcak bir çay... Bu anda sonsuzluğa kalabilmek ne güzel olurdu. Yaşamak yaşayabilene güzeldi.
Vaktiyle bir Atsız varmış var olsun!
DAVETİYE
Ey Benito Musolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Düce!
Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.
Buyursunlar... Bizim için şavaş düğündür;
Din Arab'ın, hukuk sizin, harp Türk'lüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden
Günün ortasına kadar yaza dönük yüzü, ardından bir esinti karışıyor güneşe; ılıtıyor havayı. Ağaçlar birbirine baka baka mı beyazlamışlar? Eser miktarda yeşil, gövde boyunca kahverenği, dalları aldığı kadar beyaz...
Bir kirazın gölgesinde geriye sardım belleğimi, elma fidanları arasında ilerleyen vaktin içinde bir vakittim artık. İç sesimin üzerini örtmesi için kendi sesimi ve tabiatın sesini kürsüye davet ettim. Belleğim yine şaşırtmaz derken; tersi oluyor. Geçmiş mutlu ve umudun kanatlarını sarıp iyileştirdiğim günleri koyuyor gözlerimin önüne. Omuzlarımın olduğunu da hatırlatıyor. Kuşlara uyma hissimin yelkenini şişirip doğruluyorum yerimden. Karıncalardan müsaade isteyip kuyunun yanına, sürülmüş toprağın üzerinde tam basıp yarım attığım adımlarımla varıyorum. Suyun sesi var, nemi var ve hatta sarnıca hediye ettiği otlar var; kendisi ise oldukça uzakta... Komşunun bahcesinden geçen kanaldaydı. Traktörlerin yolların tozunu duvarlara vuran homurtusu ile gözlerimi çadır tentenesi gibi açtırıyor, uyanıyorum. Bahçedeyim, ağaçlar baharlıklarını giyinip kuşanmışlar. Kuyuyu geçtiğimiz yıl kapattığımız eksikti rüyada. Neyse ki kanallar duruyodu. Hayata, suya yakındım.
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı, hem aptallık; hem inancın devriydi, hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aski istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoritelerin bu günler hakkında -olumlu anlamda da, olumsuz anlamda da- ancak ve ancak “en” sözcüğü kullanılarak konuşabileceğini iddia ediyorlardı.
Sayfa 3Kitabı okudu
vara runne
sesimi toprağa kodum
nasılsa dirilten
olduran
acıyı emen
gürbüz bir gün
saklar, içimdeki aşkı da
gel otur
içimdeki yıldızı kesip
taşın sert
dağın dağ olduğunu
umudun alıngan bir kadın
çocuksa senin dünün
ocağı yak, aşı bekle
beni bekle
kestiğin yıldız tohum
gecenin yarısı ay
ay gönlüm
gürbüz bir günün sana
bana sormadıkları
var, aş hazır
sesi gözünden bildim
Sayfa 55 - Ayyıldız Matbaası - Ankara - 1978, ACISI
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoriteleri bu günler hakkın da -olumlu anlamda da, olumsuz anlamda da- ancak ve ancak "en" sözcüğü kullanılarak konuşulabileceğini iddia ediyorlardı.
Sayfa 3 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
"Umudum vardı..." Sesi söndü ama ne söyleyeceği açıktı. Çocuklar ne umar? Anne babalarının gururla ışıl ışıl parlamasını. Bu umudun ölmesinin ne kadar acı verici olduğunu biliyordum.
Sayfa 299Kitabı okudu
Gülümseyen baharım
Anın sesi
içimdeki gül
kızıllığında açan
gülsün dudağı kırmızı
yanağında nemi
ilk saadeti Nisan'ın
şarkısı kuşların
sesi akustik ırmağı
gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi, umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem de hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoriteleri bu günler hakkında -olumlu anlamda da- ancak ve ancak 'en' sözcüğü kullanılarak konuşulabileceğini iddia ediyorlardı.
Sayfa 3Kitabı okudu
YAZIYLA HEMHÂL OLMAK
Bazen çok mu çok yazasım gelir ve yazma aşkım anbean alevlenir. Saatlerce yazma eylemi vuku bulur bende. Durmak nedir bilmeden beni alakadar edenleri, varlığımı etkileyen vaziyetleri, hızlıca ve usulca akan zamanı, dört bir yana savrulan endişeli insanları, dans ede ede yaşayan kelebekleri, iki güvercinin sağlam sevdasını, iki seven yüreğin
Gelmiş geçmiş en iyi günlerdi, gelmiş geçmiş en kötü günlerdi; hem bilgelik çağıydı hem ahmaklık; hem inancın devriydi hem şüpheciliğin; hem Aydınlık hem Karanlık bir mevsimdi; umudun baharı, umutsuzluğun kışıydı; hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğruca Cennete gidecektik ya da tam aksi istikamete -özetle; şu an içinde bulunduğumuz döneme öyle benzer bir dönemdi ki dönemin, sesi en çok çıkan otoriteleri bugün hakkında -olumlu anlamda da, olumsuz anlamda da- ancak ve ancak "en" sözcüğü kullanılarak konuşulabileceğini iddia ediyorlardı.
Kur'an; cennetin sesi. Cennette bizi karşılayacak olan en güzel kelam olacak inşallah.
Sayfa 41 - kitapyurdu doğrudan yayıncılıkKitabı okudu
