bir gün rahmetli annemle tartışıyordum:"seni dinlemek istemiyorum" diye bağırıyordu... sonuna şöyle dedim ona:"beni anlayamazsınız anne ikimiz ayrı kuşakların insanlarıyız çünkü." bu sözüme çok gücendi, bense "ne yapayım," diye düşünmüştüm, "ilaç acıdır, ama gene de yutmak gerekir." işte sıra şimdi bize geldi, çocuklarımız onların kuşağından olmadığımızı söyleyecekler bize ve biz bu acı ilacı yutacağız.