Ben utangaç bir kalbi taşırım geceden...Ben sana aşık olduğumu ölsem söyleyemem. Özdemir ASAF
ben utangaç bir kalbi taşırım geceden...ben sana aşık olduğumu ,ölsem söyleyemem..(ÖZDEMİR ASAF)'dan
"-Çok mert ve içtensiniz. Kibarlık göstermek için klasik sözlere gerek duymuyorsunuz. Bu benim için yapmacık kibarlıktan bin kat daha değerli. Sevginizi kazanmamın daha çok zaman istediğini ben de biliyorum.
Nataşa utangaç bir tavırla,
-Yoo, bu kadar övmeyin beni, diye mırıldandı.
Bunları söylerken son derece güzelleşmişti."
Sayfa 123
"Ellacığımızın tüm yaşamı, kocası ve çocuklarından ibaretti. Kaderin türlü zorluklarına tek başına kafa tutacak ne bilgisi vardı ne tecrübesi. Hiçbir zaman risk almayı bilmezdi. Tedbiri elden bırakmazdı. İçtiği kahvenin markasını değiştirmek için bile uzun uzun düşünmesi gerekirdi. O kadar utangaç, öylesine munis ve ürkekti; tabiri caizse, pısırığın tekiydi. İşte tüm bu malum sebeplerden dolayı, kendisi de dâhil olmak üzere hiç kimse anlayamadı, tam yirmi yıllık evlilikten sonra Ella Rubinstein'ın nasıl olup da bir sabah kocasına boşanma davası açtığını ve kendini evliliğinden azat edip, tek başına sonu belirsiz bir yolculuğa çıktığını...
Sayfa 14Kitabı okudu
Zaman mı? Değil zaman
Akan zaman değil mesafelerdir.
Güneşin çekici yukarda
Suyun bıçağı aşağıda
Zaman mı? değil zaman.
Akan zaman değil mesafelerdir.
Güneşin çekici yukarda
Suyun bıçağı aşağıda
Sayfa 125
Erik çiçek açmış da bahçenin kıyısında
Sen ona hiç bakmadan geçmişsen oracıktan
Leylek dansa durmuş da bacanın tepesinde
O baharlım laklakını durup dinlememişsen
Şakır şakır bir tren bir gece köprüsünden
Islıkla dalmamışsan gurbet türkülerine
Akasya mor akasya ak akasya sarı sarı sarkmış da bahar mavilerinden
Yaşamak ne güzel şey diye
Yaslı yüreğimin utangaç itirafı: “Sizi sevmekte ölüyorum.”
ben utangaç bir kalbi taşırım geceden...ben sana aşık olduğumu, ölsem söyleyemem.(özdemir asaf )
Şimdi gözlerime ağlamayı öğretim ki bu yaşlar utangaç boyunun kolyesi olsun..
Bir Nedeni Yok Yalnızca Öptüm
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata
ANADOLU'MDA KAZA
Klasik direksiyon tutuşu gibi, bu taze sevmeler; tedirgin, utangaç...
Hiç bırakmamak adına tutuşturmalı, direksiyon simidine...
Bilen biliyor artık; simitler her zamanki yerine, acizane...
Sert viraj dönüşlerindeki manevralar, dıştan içe çevrimli...
Manevralar acemice, tereddütler inişli çıkışlı,
Yol rampa, yokuş mu yokuş; 4x4 takviye vites mi gerekli?...
Lakin araba hususi, Anadol...
Bal renginde, kırmızı eğilimli...
Direksiyondaki; sol içerisinde sağ olanı, yaşatma meyilli...
Bu arada,
Acemi aşıklara suni teneffüs mü gerekli?
Her defasında ama her defasında;
Sağa dönüş yapma yasağı ihlâl sonrasında; bir jandarma noktasına,
Savruk, devrik, feci kaza feci...
Kazalar geliyorum demez, zira...
Çıkıştı jandarma azarla-sitem arasında;
Acemi aşıklar hayrola?
Yoğun trafik, bozuk düzen içerisindeki klasik direksiyon eğitimi;
Acemice,
Çok ama çok acemi...
Yazık oldu Anadol 'a,
Anadolu'mda yarınlara...
N.K.(Feryad-ı naz)
Sonunda sabah oldu. Yokuş yukarı tırmanan bir yük treni gibi ağır ağır, zahmetle yol alan geceden sonra, gün doğdu. Çatı katı penceremde bir leke sessizce belirdi, giderek derinleşti. Uykulu bir güneş,temkinli ve utangaç kuzey güneşi, yeni günün başladığını, bir yükümlülüğü yerine getirircesine ilan etti. Şu anda tüm gördüğüm, dik açı çizercesine yükselen ıslak çatıyla, devasa ağaçlar arasına sıkışmış bir dilim gökyüzü. Rüzgarla savrulan ince, yaslı dallar, hafifçe çürümüş titreyen yapraklar... Boş yere havaya açılan dilenci elleri gibi. Aylardan ağustos, diyebiliriz ki mevsimlerden yaz... Güya yaz. Bu kuzey ülkesinin puslu kasvetine şimdiden yenik düştüm, ruhum denizin kuşattığı kentle, yağmurla, yosun kokusuyla dolu.
