Ölüm saati
1992 yazının ilk yaz ayları boyunca Ralph, zihnine üşüşen bütün bu korkunç hayalleri yok saymaya devam etti
-özellikle de onların arkasında pusuya
yatmış bekleyen o korkunç düşünceyi-
ama hazirandan temmuza geçerken gerçeği inkâr etmek artık imkânsız hale gelmişti.
1971 yazından beri görülen en berbat
sıcak dalgası Maine'in iç
Giriş / Ölüm Saatini Kurarken
Yine gece ettik saati
Yastık sert, uykusuzluk eş
Dertler ahbap
Elde bir kitap
Sehpada dağınık mendiller
Akılda uçsuz bucaksız hayaller
F. Turan
“Uyuyan kişi, saatlerin akışından, yılların ve dünyaların sıralanmasından oluşan bir halkayla çevrelenmiştir. Uyanırken içgüdüsel olarak bunlara başvurup yeryüzünün hangi noktasında olduğunu, uykuya daldığından beri ne kadar zaman geçmiş olduğunu bir çırpıda okuyuverir; ne var ki sıralamalarda karışıklıklar, kopukluklar olması mümkündür. Gece uykusuzluk çekip sabaha karşı, alışılmışın çok dışında bir pozisyonda, elinde kitabıyla uyuyakalmışsa mesela, havada kalmış olan kolu, güneşi durdurup geriletmeye yeter, uyandığı anda saati bilemez, az önce yattığını zanneder. (...) Ama benim kendi yatağımda bile, zihnimi tamamen gevşeten derin bir uykuya dalmam, zihnimi yattığım mekanın düzleminden koparmaya yeterdi, gecenin ortasında uyandığım zaman, nerede olduğumu hatırlamadığım için, ilk anda kim olduğumu dahi bilmezdim; en ilkel, en basit şekliyle belki bir hayvanın içinde kıpırdadığı şekliyle, varoluş hissini taşırdım sadece; bir mağara adamından daha aciz olurdum; ama sonra, hatıra denen şey kendi başıma içinden çıkamayacağım bu boşluktan beni çekip almak üzere gökyüzünden uzatılmış bir yardım eli gibi, bana geri dönerdi; uygarlığın asırlarını bir saniyede aşıverirdim, petrol lambalarının, ardından devrik yakalı gömleklerin hayal meyal görünen bulanık suretleri, benliğimin esas özelliklerini yavaş yavaş bir araya getirirdi.” Marcel Proust / Kayıp zamanin izinde...
Gece uykusuzluk çekip sabaha karşı, alışılmışın çok dışında bir pozisyonda, elinde kitabıyla uyuyakalmışsa mesela, havada kalmış olan kolu, güneşi durdurup geriletmeye yeter, uyandığı anda saati bilemez, az önce yattığını zanneder.
Uyuyan kişi, saatlerin akışından, yılların ve dünyaların sıralanmasından oluşan bir halkayla çevrelenmiştir. Uyanırken, içgüdüsel olarak bunlara başvurup yeryüzünün hangi noktasında olduğunu, uykuya daldığından beri ne kadar zaman geçmiş olduğunu bir çırpıda okuyuverir; ne var ki sıralamalarda karışıklıklar, kopukluklar olması mümkündür. Gece
Gecenin defterine en çok aşk yazılıdır yine de. Tere batarız geceleri. Aşka harlanırız. Gecenin teri bulaşır terimize. Gövde, geceyi uyandırır da uyarır da. Çoğullayandır gece, çoklayandır. Aşıkların uykusuzluk saati... Geceyi yorar aşıklar. Geceyi de uyutmazlar.
Sayfa 24
