Alışmayı anlıyordu. İşte insan beyni bile alışıyor, hep aynı şeyi tekrarlıyordu.
Boyuna, "Karıncalar bilmeden severler,"
diyordu. Öte yanına dönüyor, kurtulamıyordu.
"Uyumam gerek," diye düşündükçe kafası sanki
"Olmaz!" diyordu, "Karıncalar bilmeden
severler."