"Sana, beni asla tanımamış olan sana." diyerek başlıyor. Sadakatli bir kadının sadakatsiz bir adama olan aşkı... "bilmiyorsun, sezmiyorsun bile sevgilim!"
Bu kadar sevebilir mi insan, tanınmadan, bilinmeden, hissedilmeden bu kadar uzaktan sevebilir mi? Sevebilir :) Ama bu kadar takıntılı olabilir mi? Kitabı sevdim mi sevmedim mi? Çok kararsızım. Sürükleyici ve film izliyormuşcasına bir his veriyor. Ancak kadının bu kadar takıntılı olması mı, adamın bu kadar umursamaz olması mı?Her ikisi de biraz fazla. Kitabı okurken sonuna kadar kadının gidip adama şu aşkını itiraf etmesini bekledim. Bay R. de bu kadar sadakatsiz olunmaz, olunamaz.
Stefan Zweig diyince de zaten insan psikolojisi akla geliyor. İyi yazmış benim psikolojim bozuldu. Bu kitaba ağlanılmaz, krize girilir.